Temat: - 40 kg Rzeczy niemożliwe wykonuję od razu, cuda zajmują mi trochę więcej czasu

Jako dziecko chudzina której się mówiło, że ma dobre geny i nigdy nie będzie gruba..

 Po maturze wyjechałam do Anglii do pracy… dużo pracy mało życia po za pracą dużo Fast foodów przywiozłam z 4 miesięcznego wyjazdu około 15 -20 kg.. Potem mieszkanie samodzielne z narzeczonym, brak domowych obiadów robionych przez Mamusię i zabawa w dom skutkowała częstą pizzą. Dobiłam do 80 kg próbowałam zwalić tycie na hormony..wybrałam się do endokrynolog która zamiast mi pomóc kiedy nie było za późno przepisał mi bez większych badań „zelixę” pomogła schudłam 10 kg w miesiąc …po czym zatrzymał mi się okres przestraszona nie wróciłam do endokrynologa odstawiłam tabletki i szybko wszystko wróciło. Potem bym śliczny ślub, i z mężem myśleliśmy o powiększaniu rodziny, długo nie czekając na teście zobaczyłam 2 kreseczki ( ważyłam wtedy koło 90 kg) moje szczęście trwało bardzo krótko bo 10 tygodni,

Potem lekka depresja czyli jedzenie czego popadnie kolejna ciąża kolejne poronienie… ciężka depresja, nie wychodzenie miesiącami z domu nie jadłam nic albo słodycze… potem ciąża niespodziana..wielka ogromna radość … plamienia i stan zagrożenia leżałam w szpitalu aż w 8 tygodniu dowiedziałam się, że to ciąża pozamaciczna… usunięcie jajowodu potem była kolejna ciąża pozamaciczna, jajowód ocalony

I mogłabym zwalić , że byłam gruba bo ciąże, bo miałam ciężko itd. Ale w sumie po co? Że poczuje się lepiej? Szczerze ja dopiero teraz, jak schudłam widzę jaka, ja byłam gruba, kiedyś myślałam, że jeszcze nie jest, aż tak strasznie źle

110 kg

70 kg

po wszystkie informacje zapraszam do pamiętnika

* prawa autorskie do zdjęć zastrzeżone ;)