Temat: 5-latka nie chce chodzić do zerówki

Dlaczego wczesniej jej nie oswajalas z takimi sytuacjami. Tak to czesto jest jak dziecko jest caly czas z rodzicem, a potem musi zostac z kims obcym.

he he łagodnie powiedziane:)

Ja miałam to samo i moim zdaniem patentu nie ma, dziecko musi się po prostu przyzwyczaić, wdrożyć w rutynę codziennego wstawania i pójścia do przedszkola. U mojego syna tydzień trwały histerie, a potem chodził bez problemow... Musisz być silna, konsekwentna i za nic na świecie nie ulegać prośbom - błagam zabierz mnie do domu. Aha, i nie żegnaj się za długo z dzieckiem, to pogłębia histerie.

Też taka byłam, mama mi powiedziała, że to jest obowiązek i jak nie będę chodzić to przyjdzie urzędnik i mnie już na zawszę zabiorą, nigdy nie zobaczę mamy... No i jakoś to przetrwałam :/ Ale dla mnie to był najgorszy czas w życiu... 

Jak miałam staż w przedszkolu był chłopiec, który też nie chciał zostawać sam bez rodzica. Przez pierwsze dwa tygodnie rodzice siedzieli z nim na zmianę, jeden dzień mama a jeden tata. W  końcu pani postanowiła, że tak dłużej nie może być. Kazała rodzicom iść do domu. Chłopiec płakał, krzyczał i nie chciał się słuchać. Na spacery chodził z panią za rękę,a ja miałam resztę pod opieką. Jednak po miesiącu już było ok. Jak tata odchodził to krzyczał i trochę popłakiwał, ale już było lepiej. Po dwóch miesiącach pani kazała rodzicom, że Chłopiec ma jeździć autobusem szkolnym <rodzice na początku go wozili i odbierali codziennie>. Pani z autobusu mówiła, że na początku płakał, ale potem już wszystko było dobrze..
Więc myślę, że początek jest trudny dla każdego dziecka, które musi zostać w przedszkolu.
Dodam jeszcze tylko, że mój brat poszedł do przedszkola w wieku 3 lat i nie pamiętam żeby kiedykolwiek płakał, bądź panikował..

Przedewszystkim- im wczesniej dziecko zaczyna chodzic do przedszkola tym jest latwiej.  A co zrobic, zeby przestala histeryzowac? Po pierwsze- zawsze jej pokaz na zegarku , o ktorej ja odbierzesz, i nigdy sie nie spozniaj. Po drugie- dziecko wyczuwa twoje emocje, wiec odprowadzaj ja zawsze z usmiechem, opowiadaj jak to bedzie tam fajnie itp, itd. Po trzecie- nie przeciagaj! Odprowadz ja, zawsze sie pozegnaj i idz- wiem, nie jest to latwe na poczatku, ale bedzie lepiej. Jesli nadal bedaproblemy, pozwol jej zabrac do przedszkola ulubiona zabawke, przytulanke, kocyk.... Powodzenia! Moje dzieciaczki- 3 i 2 lata uwielbiaja zlobek/przedszkole :)

Zgadzam się z tym, że za bardzo ją rozpieściłam. Fakt, tutaj jest moja wina, przyznaję się.

Niestety nie mam nikogo, kto mógłby ją odprowadzić. Jej tata mieszka 300km od nas, a moi rodzice stwierdzili, że płakaliby razem z nią, więc odpada. Muszę wziąć to na klatę;)

Tak, pracuję. Jednak mam nienormowany czas pracy (jestem wizażystką w teatrze) i często pracuję w domu (maluję panie), więc młoda pewnie myśli, że mamusia siedzi w domu i dobrze się bawi...

Dzięki za wszystkie mądre i szczere rady:)

Tłumaczyć się już nie będę. Napisałam milion razy, że dziecka nie straszę, po raz milion pierwszy tego nie napiszę.

No przecież nie trzymałam jej zamkniętej w domu ani nie ciągałam ze sobą do pracy, luuudzie kochani :)) Zaraz się dowiem, że moje dziecko to chowane w ciemnej piwnicy zwierzątko ;) a ona po prostu tęskni za mamą:) jak to można rozdmuchać sprawę do niebotycznych rozmiarów:)

Ja córki nie straszyłam tylko rozmawiałam na ten temat i wydawało się, że moja rezolutna córeczka wejdzie do przedszkola jak w masło,  chodziłam z nią do przedszkola na spotkania integracyjne i inne takie duperele. A potem okazało się, że...moje odważne, pełne wigoru, energii oraz ciekawe świata i ludzi dziecko na wejściu do przedszkola dostaje mega histerii. Byłam przerażona, bo syn jak poszedł do przedszkola to przez pierwszy miesiąc najchętniej siedział by tam 24h na dobę, po wyjściu nie mógł doczekać się kolejnego ranka.
Rozwiązanie było tylko jedno ...córkę do przedszkola woził i wozi nadal Tatuś:)
Przy nim nie ma problemu:)