Temat: lęk separacyjny

Mieliśmy to samo.

Przede wszystkim rutyna. Musicie miec wasz wieczorny "rytual". Kapiel, kolacja, przytulanki, smoczek, maskota, buziaczek i dobranoc. Zawsze o tej samej porze, w tym samym lozeczku. Nie czekaj, az usnie. gdy zacznie plakac, wejdz, nie bierz na rece, pogadaj, ukochaj, buziaczek... Potem znowu i znowu... I tak przez kilka dni. Poczatkowo jest trudno, ale dzieci "zalapuja". Bo chodzi o to, zeby nauczyly sie spac same. I ze spanie to nie jest kara, tylko cos fajnego:-) Metode te wymyslil dr Eduard Estivill. Z doswiadczenia wlasnego i przyjaciol wie, ze dziala:-) Jest Jego ksiazka przetlumaczona na jez. polski.

nanusia masz racje.Z usypianiem robiłam podobnie, kiedy miałam już dosyć stania i głaskania (plecy mi do tyłka z bólu wchodziły) albo usypiania w wózku i wożenia po pokoju.

Dziewczyny mają rację. Trzeba nauczyć dziecko samodzielnego zasypiania...to jest trudne, bo dziecko płacze...i taki trening może trwać nawet tydzień. Ale jeśli jesteś konsekwentna to zadziała. Ja robię tak :
 Kolacja, kąpiel, mały masaż z oliwką, ubieranie w piżamkę i śpiworek, daję przytulankę, gasimy światło (zostawiamy tylko małą lampkę, która daje słabiutkie pomarańczowe światło, ale nie bezpośrednio przy łóżeczku), kładę córę do łóżeczka, głaszczę po główce i szepczę "dobranoc kochanie", nakręcam pozytywkę i wychodzę. Jeśli słyszę, że zaczyna płakać to czekam chwilę (bo czasem sama się uspokaja) i potem wchodzę, nie biorę na ręce, nie mówię do niej, tylko przytulam i kładę spowrotem, głaszczę i wychodzę. I jeśli znowu płacze to znowu odczekuję trochę i wchodzę do niej na chwilę.

 Ta metoda działa jeśli jesteś konsekwentna (bo jeśli poddasz się i weźmiesz dziecko na ręce albo do łóżka to utwierdzi się w przekonaniu,że płacz załatwi wszystko), jeśli wdasz się z dzieckiem w dyskusję to też metoda może się przedłużać i być mniej skuteczna. Oczywiście każde dziecko jest inne i trzeba tą metodę trochę dopasować do szkraba. Ale generalnie zasada jest taka, że jest konsekwencja w działaniu i dajesz szansę dziecku na samodzielne uspokojenie się (to odczekanie kiedy dziecko płacze). Nigdy nie stosowałam metody 3-5-8...bo uznałam ,że sama wiem kiedy mogę do dziecka przyjść i mu pomóc. I dziecko uczy się, że skoro do niego zaglądasz to zrozumie, że jesteś w pobliżu i go nie zostawisz w trudnej sytuacji.

 To tyle jeśli chodzi o usypianie.

 A w dzień. Dobrym sposobem jest mówienie dziecku, że się gdzieś wychodzi (choćby do łazienki). Mówisz gdzie idziesz i kiedy wracasz. Dziecko oczywiście będzie za Tobą płakać, ale po kilku dniach powinno zrozumieć, że mama zawsze wraca. Błędem jest kiedy gdzieś wychodzisz i zostawiasz z kimś dziecko i wychodzisz ukradkiem, bez pożegnania (wtedy dziecko po jakimś czasie nagle orientuje się, że Cię nie ma i zaczyna panikować). Musisz pokazać dziecku, że wychodzisz i wracasz. Wtedy zrozumie po jakimś czasie, że kiedy mama mówi "papa" to znaczy, że niedługo wróci. I nie przedłużaj pożegnania :)

 Lęk separacyjny jest trudny, ale przechodzi. Przytulaj dziecko ile się da i jeśli np. wybierasz się gdzieś i masz zamiar je zostawić pod czyjąś opieką to powiedz mu o tym wcześniej (że np. przyjdzie babcia i będzie się z nim bawić, że Ty będziesz musiała wyjść po południu i wrócisz wieczorem itp).

 Ah! Się rozpisałam :) Mam nadzieję, że pomogłam :) Powodzenia!

zdublowało

Kenmei masz rację, trzeba być konsekwentnym.

hmm...z tym nocnym zasypianiem jest u nas o tyle problem, że mały jak tylko widzi, że zbliżam się z nim do łożeczka, to od razu wpada w histerię. kombinowałam już nawet z przysunięciem łózeczka do naszego łózka od mojej strony, ale też nie pomoglo. tylko raz się udalo go polożyć do łóżeczka, a to dlatego, ze tak długo nie spal wieczorem, że w końcu nie zwrócił uwagi, gdzie go kładę.

a jak długo trwało to u Waszych pociech? ten lęk?

Może Twój synek ma jakąś traumę związaną z łóżeczkiem. Może musicie zmienić łóżeczko na inne...albo przemalować. A może po prostu boi się łóżeczka, bo uśpionego go w nim kładziecie i budzi się w nim sam...a tam nie zasnął i dlatego panikuje....
 Jeśli dziecko zaśnie w łóżeczku to się powinno oswoić...i jak się w nim przebudzi to będzie wiedziało gdzie się znajduje.

 Lęk separacyjny u każdego dziecka trwa inny czas. U mojej trwał jakiś miesiąc zanim się skapnęła, że mama wychodzi i wraca. I nie trzyma się już tak maminej spódnicy...Wręcz przeciwnie, spawnie już chodzi i muszę ją gonić np. na lotnisku.