Temat: Zostawianie niemowlaka

A skąd wiesz jakie relacje mamy z tym kolegą? Może to akurat ktoś wyjątkowo ważny w naszym życiu i bliższy niż niejeden członek rodziny? 

Jeśli dla Ciebie zostawienie dziecko pod opieką babci to porzucenie (uśmiałam się) to jaką ty będziesz matką gdy dzieco pójdzie do szkoły i będzez je codziennie porzucać na kilka godzin? Rozważałaś edukację domową żeby przypadkiem nie fundować dziecku traum?

Marisca ty znowu....

skad ty wies co czulo dziecko. Moze z babcia bylo mu fajnie.

Zostawienie dziecka z babcią na 2 dni nie jest karalne. Nie ma tego w kodeksie prawda? Wygląda na to że wyjątkowo mocno przejmujesz się losem czyichś dzieci, a może warto skupić się na swoim bo Twoje wypowiedzi czasem zalatują matką bluszczem 😜 

Generalnie dzieci wychowujemy w samodzielnym gospodarstwie domowym, więc pamiętam, jak kiedyś wyjechałam do Mamy i zostawiłam dziecko na godzinę, żeby wyjść do Rossmana, to była jak podróż, wakacje, wycieczka ;p Bo tak, to cały czas, wszystko razem.

Starszego pierwszy raz zostawiliśmy jak miał 3,5 miesiąca, wyszliśmy na imprezę urodzinową na kilka godzin - z Babcią, jak już spał. Babcię znał, więc czułam się bardzo bezpiecznie.

Na cały weekend zostawiliśmy też z babcią jak już odstawiłam karmienie, czyli gdzieś w okolicach roku. 

Z młodszym (nie licząc wyjścia na zakupy, z nim już się nie dało razem) to jakoś przed rokiem, na noc. 

Zostawialiśmy tylko z Babcią, jak były starsze z Teściami. Jeszcze jakoś niani nie.

Nie pijąc już do nikogo osobiście, czasem zastanawiam czy taki przesadyzm u niektórych matek nie wynika przypadkiem z tego że niewiele w życiu osiągnęły poza urodzeniem dziecka i robią z macierzyństwa (które w końcu nie jest aż takim wielkim wyczynem biorąc pod uwagę że kobiety są matkami od zarania dziejów) największą misję swego życia i jedyny obszar w którym mają okazję poczuć się kimś ważnym i niezastąpionym? Widać to na przykładzie niektórych celebrytek które nic tak naprawdę nie potrafią, a po urodzeniu dzieci nagle stały się "ekspertkami" od posiadania i wychowywania dzieci?

I zastanawiam się też czy takie uporczywe, przesadne trzymanie dzieciaka tylko przy sobie nie spowoduje jednak tego że potem dzieciak wyrośnie na takiego uczepionego maminej spódnicy i bedzie problem żeby zostawić go gdziekolwiek i z kimkolwiek nawet gdy bedzie już starszy? Pamiętam w przedszkolu były takie dzieci co cały dzień się łzami zalewały do póki mama po nie nie przyszła. W szkole podstawowej też taką dziewczynkę jeszcze w klasie mieliśmy. Chyba do 3 klasy płakała co rano jak mama po odprowadzeniu ją za rączkę, znikała za bramą szkoły.

Ale w końcu co ja tam wiem. Gdzie mi do tak mądrej i wszechwiedzącej głowy jak Noma aka Marisca!

Sam fakt że aż tak się rozpisałaś w odpowiedzi na mój post i że upierasz się że wychowanie dziecka to jest wielki wyczyn dla wybranych, pokazuje że bardzo się musiałaś przejąć moim postem ;).  Dziękuję za troskę o dobro mojego dziecka i te wszystkie wspaniałomyślne "rady". Po ich przeczytaniu naprawde nie mam pojecia jakim cudem, pomimo tego że nie ukończyłam studiów z psychologii i rozwoju dziecka zanim zdecydowałam się zostać matką, i po "porzuceniu" córki na 2 dni u babci, udało mi się ją utrzymać przy życiu aż do teraz. Całe 11 lat! Może głupi ma po prostu szczęście.

Ale powiedz Noma, bo bardzo mnie to nurtuje.... jakim cudem kobiety wychowywały swoje dzieci zanim ta cała wiedzą o etapach rozwoju dzieci, którą Ty posiadasz, została ustalona i opublikowana?

I jak to było jak macierzyński był o ponad połowę krótszy? Jak dzieci zniosly taką traumę :o

A te w ogóle bez macierzyńskiego to zapewne  wyrodne matki.

Mogę opowiedzieć, ja nie miałam rocznego macierzyńskiego :)

A moja wcześniejsza uwaga nie była skierowana do Ciebie, miała charakter ogólny.

ale moja odpowiedź jest do Nomy ;) to ona napisała że matka może być rok + urlop wypoczynkowy i wręcz nie ma prawa zostawić dziecka z kims innym

chodziło mi o Twój post #16 :)