Temat: Co robić?

Wiesz co mnie to się wydaje, że Ty związku nie chcesz tylko zabawy. Albo do związku nie dorosłaś albo chłopak Ci sie znudził albo po prostu rozrywkowa jesteś. Ja takich ludzi nie rozumiem i chłopaka mi szkoda...Lepiej się z nim rozstań bo mi się wydaje że na niego nie zasługujesz

Pamiętam Twój temat. Mnie się wydaje, ze Ty nie kochasz tego chłopaka. Lubisz go troche i przyzwyczaiłaś się do niego. Ale w rzeczywistości dostrzegasz w nim to, co Ci nie pasuje. Malo tego, dostrzegają to również Twoi rodzice i Ty o tym wiesz. Rodzice maja na Ciebie silny wpływ, i widać, ze bardzo liczysz się z ich zdaniem i potrzebujesz ich akceptacji. Gdyby to był ten właściwy chłopak, to nie miałabyś wątpliwości, nawet jeśli miałoby to być wbrew rodzicom.

Z drugiej strony, to chyba nie jesteś aż tak naiwna, by wierzyć, ze on się zmienił. Nikt się nie zmiana z dnia na dzien. Zmiana to długi proces. On po prostu robi wszystko byś nie odeszła. Z desperacji. Rozumiesz? I co, on pójdzie teraz do liceum/technikum wieczorowego? Wierzysz w to biorąc pod uwagę, że nawet do pracy się nie kwapił tylko chciał sobie rok przerwy zrobić? Rok przerwy ma sens wtedy, jak ktoś zdał mature słabiej, niż od siebie tego oczekiwał i nie chce iść na pierwsze lepsze studia, ale poświecić rok by lepiej przygotować się do poprawki. A w jego wypadku jaki sens ma rok przerwy? Od czego? Dla mnie on jest niepoważny i ja uciekałabym od niego gdzie pieprz rośnie. Sama miałam kiedyś takiego chłopaka. Zdał marnie mature, poszedł na studia a po 2 tygodniach zrezygnował bo "nie mógł beze mnie żyć". Zaznaczę, ze dzieliło nas 70 km, ja byłam w klasie maturalnej i spotykaliśmy się od 6 miesięcy. I oczywiście żadnych studiów już potem nie skończył .Byliśmy ze soba pare lat i w tym czasie ciągle mnie ograniczał. Sceny zazdrości na każdym kroku, obsypywanie prezentami, posadzanie o zdradę, kiedy wychodziłam ze znajomymi bez niego, wypominanie byłego chłopaka(choc sam miał wcześniej dziewczynę). Próbowałam zrywać, ale on zachowywał się jak Twój chłopak, ciągle obiecywał, ze się zmieni i nigdy to nie nastąpiło. Az w końcu zawinęłam się i uciekłam z kraju. I to był definitywny koniec. A najciekawsze jest to, jak był postrzegany przez moja rodzinę i innych. Jaki on dobry i co ja najlepszego zrobiłam zostawiając go. Tylko nikt sobie nie zdawał sprawy, że on zamęczył mnie psychicznie....zagłaskał na śmierć.

Dlatego uprzedzam Cię. Przemyśl to. A skoro sama masz wątpliwości, to daj mu żyć i pozwól sobie ułożyć szczęśliwe życie. Osobiście jestem na 99% przekonana ,ze i tak razem nie będziecie.

Juz bym sie bala stwierdzenia "bez Ciebie nie dam sobe rady" masz go ciagnac cale zycie do przodu? Co kiedys jak pojawia sie dzieci ? On ciagle jako dodatkowe dziecko. Straszne. Czytalam Twoj watek wczesniejszy. Twoj chopak to niezly manipulator: raz stawia sie w pozycji twjego pana i zabrania Ci isc na studia (jakim prawem?), teraz jest bezrady jak male dziecko. Pytanie gdzie tu jest miejsce na partnerstwo? Jak dla  mnie probuje Cie osaczyc, podporzadowac sobie i mysli tylko o sobie i swoich korzysciach. Jedz na studia bez niego. Bedzie mu ciezko zrozumiec, ze trzeba sie pouczyc, egzaminy. On bedzie chcial, zebys caly czas go holubila

podpisuje się pod tym obiema rękami.