Temat: Brak pracy, a mąż

idealnecialo napisał(a):

Wilena napisał(a):

idealnecialo napisał(a):

Wilena napisał(a):

Skąd wiesz, że jak wyjedziesz to małżeństwo ucierpi i nie będziesz miała do czego wracać? Byłam w podobnej sytuacji (mój chłopak wyjechał za granicę, ja zostałam w Polsce), szczęśliwi z tego powodu nie byliśmy, ale związek nam się nie rozwalił. Kwestia podejścia do tematu, nie ma sensu zakładać z góry, że się nie będzie miało do czego wracać. 

To nie są moje gdybania, mąż wprost powiedział, że albo jest ze mną, ja powiedzmy siedzę na kasie i przynoszę najniższą krajową, albo wyjeżdżam i raczej ten związek nie przetrwa. On nigdy nie zgodzi się na to, żebym wyjechała, już nawet mógłby jeść "chleb ze smalcem" bylebym została, nawet na bezrobociu. Dlatego mam ciężki orzech do zgryzienia.

Cóż, dla mnie przy takim postawieniu sytuacji ten związek już by nie istniał - i to by była kwestia mojej, nie jego decyzji. Moim zdaniem to co on robi to szantaż, bo jak to inaczej ocenić? - albo jesteś tam gdzie on chce i robisz to co on chce, albo się rozstajecie? Nie wiem, będziesz szczęśliwa siedząc na kasie? W optymistycznej wersji to będzie tylko chwilowe i znajdziesz coś innego. W pesymistycznej wersji tak Cię wciągnie codzienność, że braknie czasu na dalsze staże/aplikowanie/szukanie innej pracy i utkwisz na kasie na dłużej. A im dłużej będziesz na niej tkwić tym pewnie trudniej będzie znaleźć coś w zawodzie. 

Ostatnie zdanie to sedno mojego "problemu" - im dłużej będę odwlekać szukanie, tym będę mieć mniejsze szanse na spełnienie marzenia.Czy będę szczęśliwa na kasie? Nie mam pojęcia, pewnie masz rację.Dlatego tkwię w martwym punkcie, gdyby nie to, że mąż ma pracę, z której jest zadowolony - oboje byśmy wyjechali. Szukam wyjścia, no i jednak większość użytkowniczek radzi mi "byle co, byle kasa była".

pitroczna napisał(a):

a czym sie zajmuja twoi znajomi ze studiow? czy maja prace w zawodzie? jesli tak - na czym polega roznica, ze Ty nie mozesz jej znalezc?

maharettt napisał(a):

idealnecialo napisał(a):

Wilena napisał(a):

idealnecialo napisał(a):

Wilena napisał(a):

Skąd wiesz, że jak wyjedziesz to małżeństwo ucierpi i nie będziesz miała do czego wracać? Byłam w podobnej sytuacji (mój chłopak wyjechał za granicę, ja zostałam w Polsce), szczęśliwi z tego powodu nie byliśmy, ale związek nam się nie rozwalił. Kwestia podejścia do tematu, nie ma sensu zakładać z góry, że się nie będzie miało do czego wracać. 

To nie są moje gdybania, mąż wprost powiedział, że albo jest ze mną, ja powiedzmy siedzę na kasie i przynoszę najniższą krajową, albo wyjeżdżam i raczej ten związek nie przetrwa. On nigdy nie zgodzi się na to, żebym wyjechała, już nawet mógłby jeść "chleb ze smalcem" bylebym została, nawet na bezrobociu. Dlatego mam ciężki orzech do zgryzienia.

Cóż, dla mnie przy takim postawieniu sytuacji ten związek już by nie istniał - i to by była kwestia mojej, nie jego decyzji. Moim zdaniem to co on robi to szantaż, bo jak to inaczej ocenić? - albo jesteś tam gdzie on chce i robisz to co on chce, albo się rozstajecie? Nie wiem, będziesz szczęśliwa siedząc na kasie? W optymistycznej wersji to będzie tylko chwilowe i znajdziesz coś innego. W pesymistycznej wersji tak Cię wciągnie codzienność, że braknie czasu na dalsze staże/aplikowanie/szukanie innej pracy i utkwisz na kasie na dłużej. A im dłużej będziesz na niej tkwić tym pewnie trudniej będzie znaleźć coś w zawodzie. 

Ostatnie zdanie to sedno mojego "problemu" - im dłużej będę odwlekać szukanie, tym będę mieć mniejsze szanse na spełnienie marzenia.Czy będę szczęśliwa na kasie? Nie mam pojęcia, pewnie masz rację.Dlatego tkwię w martwym punkcie, gdyby nie to, że mąż ma pracę, z której jest zadowolony - oboje byśmy wyjechali. Szukam wyjścia, no i jednak większość użytkowniczek radzi mi "byle co, byle kasa była".

3 tygodnie to niewiele na szukanie pracy, wiec moze za szybko sie poddajesz w swojej okolicy. Daj sobie wiecej czasu. Meza rozumiem, bo sie boi ze ani ty ani on nie znajdziecie pracy w innym miescie i zostaniecie bez srodkow do zycia.

Mamanja napisał(a):

Z jednej strony słyszy się, że pracy brak, a z drugiej moja koleżanka szuka ludzi do pracy bo firma się rozrasta a mało osób się zgłasza (korpo w Warszawie). Rozumiem, że w małej miejscowości trudniej o dobrą pracę (a raczej o taką zgodną ze studiami). Nie wiem jak to u Ciebie wygląda, czy pochodzisz z tej miejscowości, czy planowałaś w niej mieszkać od początku czy np. pojechałaś "za mężem"? Bo jeśli od początku wiązałaś swoje życie z tym miejscem, musiałaś zdawać sobie sprawę z tego, że w twoim zawodzie z pracą może być trudno. Ja np. wiem że tam gdzie obecnie mieszkam większe szanse na znalezienie pracy ma fryzjerka lub kosmetyczka niż sekretarka/pracownica biurowa z doświadczeniem, przez co muszę rozglądać się za pracą w stolicy i dojeżdżać (obecnie jestem na macierzyńskim).Na Twoim miejscu albo znalazłabym pracę w większym mieście, jeśli takowe jest w okolicy (z dojazdem pociągiem/autobusem lub autem max do 1,5 godziny) lub pójściem do pracy nie w zawodzie w swojej miejscowości, nawet na 1/2 etatu. Czyto jakaś sieciówka odzieżowa czy coś innego. Zawsze można awansować. Nie zostaje się prezesem od tak, jeśli się nie ma znajomości. Inną opcją jest udzielanie korepetycji, jeśli np. jesteś dobra z matematyki, znasz język itp. 

idealnecialo napisał(a):

Wielka40 napisał(a):

Mężowi się nie dziwię, bo jak na razie to na nim opierają się finanse i nie może ryzykować, że to stracicie. Ty jednak możesz się doszkalać na unijnych bezpłatnych kursach, poszukaj też w ośrodkach, które zajmują się dotacjami unijnymi czy nie mają w swojej ofercie szkolenia + staż. Datacje na nowe rozdanie już ruszyły, więc jest ich trochę na rynku, tylko trzeba poszukać. Jeśli chcesz o tym wiedzieć to poszukaj swojego Punktu Informacji najbliższego na stronie www.funduszeeuropejskie.gov.pl :D

O,dziękuję :) Nawet o tym nie słyszałam!

idealnecialo napisał(a):

Wilena napisał(a):

Skąd wiesz, że jak wyjedziesz to małżeństwo ucierpi i nie będziesz miała do czego wracać? Byłam w podobnej sytuacji (mój chłopak wyjechał za granicę, ja zostałam w Polsce), szczęśliwi z tego powodu nie byliśmy, ale związek nam się nie rozwalił. Kwestia podejścia do tematu, nie ma sensu zakładać z góry, że się nie będzie miało do czego wracać. 

To nie są moje gdybania, mąż wprost powiedział, że albo jest ze mną, ja powiedzmy siedzę na kasie i przynoszę najniższą krajową, albo wyjeżdżam i raczej ten związek nie przetrwa. On nigdy nie zgodzi się na to, żebym wyjechała, już nawet mógłby jeść "chleb ze smalcem" bylebym została, nawet na bezrobociu. Dlatego mam ciężki orzech do zgryzienia.

ewuka111 napisał(a):

idealnecialo napisał(a):

Wilena napisał(a):

Skąd wiesz, że jak wyjedziesz to małżeństwo ucierpi i nie będziesz miała do czego wracać? Byłam w podobnej sytuacji (mój chłopak wyjechał za granicę, ja zostałam w Polsce), szczęśliwi z tego powodu nie byliśmy, ale związek nam się nie rozwalił. Kwestia podejścia do tematu, nie ma sensu zakładać z góry, że się nie będzie miało do czego wracać. 

To nie są moje gdybania, mąż wprost powiedział, że albo jest ze mną, ja powiedzmy siedzę na kasie i przynoszę najniższą krajową, albo wyjeżdżam i raczej ten związek nie przetrwa. On nigdy nie zgodzi się na to, żebym wyjechała, już nawet mógłby jeść "chleb ze smalcem" bylebym została, nawet na bezrobociu. Dlatego mam ciężki orzech do zgryzienia.

jeśli wybór małżeństwo a praca to dla ciebie orzech di zgryzienia to właściwie to małżeństwo nie ma sensu. sorry

idealnecialo napisał(a):

Zalatana napisał(a):

opor męża, czyli co on Ci te prace na kasie proponuję tak? 

Tak, mówi, że lepiej jakbym poszła pracować do sklepu, a nie szukała idealnej,nieosiągalnej pracy w księgowości.

idealnecialo napisał(a):

pitroczna napisał(a):

a czym sie zajmuja twoi znajomi ze studiow? czy maja prace w zawodzie? jesli tak - na czym polega roznica, ze Ty nie mozesz jej znalezc?

Dobre pytanie, dlaczego znajomi mają pracę, a ja nie. Pół na pół - to znaczy pewna część miała pracę po znajomości (wprost się przyznają), pewna część miała załatwioną pracę coś na zasadzie "Dziecko, skończ studia, a posadę masz załatwioną", pewna część wyjechała do innych miast, pewna część pracuje w biurach rachunkowych, kilka osób w banku, kilka osób urodziło dziecko i nie pracuje, kilkanaście osób pracuje w sieciówce albo jako kelnerki (nadal).Uprzedzając pytania - tak, pytałam tych osób, które są w biurach, czy nie mają jakichś informacji o naborze, czy nie mają jakieś rekrutacji wewnętrznej - niestety nic.