Temat: Chłopak twój cały świat?

Mój były niestety był całym moim światem. Na szczęście poduczyłam się nieco geografii Uważam, rezygnowanie z własnych zainteresowań, znajomych to bardzo duży błąd. 

Ale to oczywiście tylko moje zdanie.

Mój mężczyzna jest dla mnie najważniejszy, ale to nie znaczy że zapomniałam o reszcie świata ;) Co do wyjść osobno to zazwyczaj jego praca nie daje nam wyboru i wychodzę sama i on dołącza  (jeśli to wyjście z większą ekipa) lub mnie odbiera (jeśli to  babskie wyjscie). Czasami jednak zdarzy sie, że wyjdę sama w czasie jak on jest w domu, lub on wychodzi z kumplem, a ja z przyjaciółką.  Nie rozumiem i bardzo nie lubię kiedy ktoś zrywa wszystkie kontakty bo poznał kogoś.  

ja większość czasu spędzam z moim chłopakiem. Z koleżankami widuje sie na uczelni lub po zajęciach gdzieś wyjdziemy jak moj chłopak jest w pracy 

mój mieszka daleko ode mnie, jakies 5 h drogi, ze wzlędu na moje studia, prace i jego prace nie jesteśmy w stanie sie widywać zbyt czesto, zazwyczaj jakies 2 razy w miesiącu na weekend, dlatego wszędzie chodzę sama 

Ale jak mieszkalismy w jednym mieście to w sumie tez dzieliłam czas między jego a koleżanki czy jakies wyjścia

Oczywiscie ,ze nie jest moim całym światem . Jest dla mnie najważniejszą osobą ,ale świat nie składa się tylko z ludzi , składa się też z wiedzy , z umiejętności , z miejsc i zainteresowań . Nie rezygnuje ani z rozwijania sie ,ani z przyjaciół ani z hobby ,bo to wlasnie te elementy składają się na mój  świat . Nie wytrzymałabym siedziec w domu i wszedzie chodzic tylko z facetem , to toksyczne .

jest. Mamy wspólna pasje- siłownia.  On zakupy uwielbia tak jak ja. Obydwoje gotujemy, sprzątamy, jeździmy na wycieczki. Takie moje uzupełnienie. Lubie to

lubimy robić różnerzeczy razem, ale mam jeszcze swój świat, inaczej bym się udusiła

przejdzie jej

Ja jestem z moim chłopakiem od 3 lat i totalnie nigdy nie było tak, żebyśmy oboje mieli poczucie, że musimy się nawzajem wszędzie zabierać i cąły czas tylko wspólnie.... Nawet na początku związku tak nie było.

Ja miałam swoich znajomych, on swoich. Ze 2 razy go zabrałam na początku na jakieś spotkanie wspólne, ale średnio się bawił. To samo ja i jego znajomi. Więc każdy chodzi do swoich, chyba, że faktycznie jest powiedziane ,,weź Ankę" albo ,,weź Marcina" to idziemy razem. 

Denerwują mnie koleżanki, które wszędzie ciągają swoje ,,drugie połówki".

Było czasem spotkanie starych znajomych ze szkoły, ogólnie zgadaliśmy się w 7 osób z klasy gimnazjalnej i fajnie. Ja, wiedząc, że to będą wspominki, śmianie się i ogólnie znajome towarzystwo, nie chcąc zepsuć komuś wieczoru, w ogóle nie brałam pod uwagę, żeby wziąć mojego chłopaka. Bo byłby obcy, nic by nie rozumiał z rozmów, mało co by go pewnie śmieszyło. 
Natomiast moje 2 koleżanki w ogóle nie wzięły pod uwagę nie-wzięcie swoich chłopaków, więc z 7 pewnych osób zrobiło nam się 7+2 obcych, którzy nic nie rozumieli. Mimo, że próowali wtrącić się do rozmowy - to nie szło. Było wręcz sztywno. A szkoda.