Temat: Samotność bycie singielka a samotność

ja poznałam swojego chłopaka na badoo i też nie tak szybko, wcześniej pisali do mnie jacyś nieogarnięci, mający dziewczyny albo na numerek. Potrzeba czasu, żeby poznać kogoś wartościowego :) a uwierz też się bałam, że będę zawsze sama. Powodzenia :)

Z czekaniem nie jestem pewna. Czekam piąty rok.Chyba też założę sobie konto. Może takie czasy, że w realnym świecie ludzie się omijają...

Ja niestety mam podobnie a może jeszcze gorzej. Mam 31 lat, pracuje dużo ( w korporacji, także jestem korpoludkiem), jestem dość silną kobietą a część facetów takich kobiet się po prostu boi. Z poznaniem kogoś w realu już nie jest tak łatwo w tym wieku.... Praca - większość zajętych. Chodzę na kurs niemieckiego - jedyny wolny facet  ma 20 lat. Studia podyplomowe na które uczęszczam  - też wszyscy z obrączkami ( a to moje piąte studia podyplomowe i jakoś nikogo nie poznałam )  Siłownia - też nie tak lekko , bo trudno wypytywać kto zajęty a kto nie, poza tym na tle tych szczupłych dziewczyn mam mega kompleksy. Zresztą ja głównie chodzę na zajęcia, co prawda ja akurat dużo chodzę na TRX i Indoor Cykling a tam jeszcze chodzą jacyś faceci w przeciwieństwie np. do Tabaty ale i tak nikogo tam nie poznałam. Chyba pozostaje net - co prawda próbowałam już kilkakrotnie , na niejedną randkę się udałam ale jakoś nigdy nic z tego głębszego nie wyniknęło.

Jezeli zauwazylas u siebie mechanizm powtarzajacych sie sytuacji typu, ze poznajesz samych mezczyzn z jednej kategorii i w dodatku niezbyt atrakcyjnej kategorii - to nie ma co sie obrazac na caly rod meski, ale najlepiej zlapac kilka seansow u psychologa aby zmienic u siebie proces sabotazowy. Dasz rade!

ateistka ma rację :) 

a co do radnek "z neta"- nie wiem, ilu przerobiłam, zanim się trafił sensowny facet ;)

nie nakręcaj się tak, odpuść sobie trochę, znajoma mojej mamy znalazła męża przed 40, więc nie ma się co załamywać, na każdego przyjdzie pora :)

nie wiem po co ci ktoś.  Jak byłam sama byłam WOLNA i mogłam robić co chciałam kiedy chciałam wydawać pieniądze na co chciałam.  A w związku jest jak w wiezieniu z wszystkiego musisz się tłumaczyć, " nie masz na co kasę wydawac", krytyka i bagatelizownie problemów.  W związku czuje się jak śmieć. Korzystaj z życia i najlepiej rób tak jak faceci czyli chodź bardzo randki ale tylko żeby spędzić miło czas ale broń boże nie wchodz w stała relacje. 

Moja przyjaciolka wyszla za maz w wieku 32 lat, poznala meza (36l) na portalu randkowym dla katolikow, nie mam pojecia jak sie toto nazywa. Druga, 34l brala slub z facetem poznanym na rekolekcjach... Ja swojego poznalam w wieku 28 lat w pracy, a ex meza poznalam na forum... jakos tak nam sie fajnie gadalo ze ostanowilismy sie spotkac i jakos poszlo... Po rozwodzie bylam sama/w przelotnych romansach (nie nazwlalbym tego zwiazkami) przez dobre 4-5 lat zanim sie zwiazalam z moim Polowkiem. Jednego, calkiem fajnego faceta poznalam na portalu z opowiadaniami gdzie oboje publikowalismy. Nie wyszlo przez odleglosc.

Da sie poznac kogos w okolicach 30, czy 40. 

wspolczuje zwiazku w takim razie. Ja tam swoje zarobione pieniadze wydaje na to co mi sie podoba i zniczego sie nie musze tlumaczyc, mamy kase wspolna, mamy kase wlasna, wspolna jest na rachunki/wydatki domowe, wlasna jest wlasna i ja sie go nie czepiam ze sobie kupuje 7 zegarek a on sie mnie nie czepia ze kupuje 12 sukienke. 

w dzisiejszych czasach , ładna zadbana 40 latka z pieniążkami u boku również bez problemu znajdzie 25 latka.

Wszyscy piszą tak jak piszą i maja rację ale  ja powiem tak: Masz racje jest opcja,ze nie zwiążesz się z kimś na dłużej nie będzie .ślubu,dzieci na pewno tez znasz takie osoby,które nikogo nie mają a żyją.Nikt nie powiedział,że wszyscy muszą mieć rodzinę nawet jeżeli by chcieli :(