Temat: Jak mam żyć? zdradził mnie..

Fanciful napisał(a):

Nic odkrywczego nie napiszę, ale: jak zdradził raz, to zdradzi znowu. Myślisz, że warto wybaczyć, a potem cały czas podejrzewać go o ewentualną zdradę, sprawdzać go, nie ufać? Jak dla mnie taki związek nie ma przyszłości. Przykra sytuacja, na pewno czujesz się koszmarnie.. ja z takim "facetem" zerwałabym definitywnie kontakt i próbowała żyć dalej, "zacząć nowy rozdział". Trzymam mocno kciuki!

Tampere napisał(a):

To jest chora sytuacja bo ten jego wyjazd planowaliśmy od roku!!! on mnie bardzo wspierał na początku jak tu przyjechałam!nie wiem dlaczego ale nie potrafię się nie odzywać! dlaczego:(:( mam cholrene poczucie winy że muszę go wspierać... pojechał sam, w ciemno..To prawda, widzę że to jak piszę moim cierpieniu go męczy. Dzisiaj powiedział, że musi się zastanowić nad wszystkim..

EnolaaGay napisał(a):

Tampere napisał(a):

nainenz napisał(a):

Ja pierdykam....przecież i tak jesteście zupełnie w innych miejscach, więc masz ułatwione przejście do czynów. Po prostu nie kontaktuj się z nim....z czasem Ci przejdzie...zawsze przechodzi.

czy myślisz że to takie proste po tylu wspólnych latach po prostu zerwać kontakt? rozmowa musi być..

OMG, to raz mu wygarnij, że zachował się jak dziwka, że przekreślił te wszystkie wspólnie spędzone lata, zranił Cię, upokorzył. I nie odzywaj się już więcej. Przecież jego to Twoje ciągłe pisanie o bólu i rozpaczy już męczy, sam to zresztą przyznał. Choćbyś nie wiem jak pięknymi i wyszukanymi słowami opisywała mu swoje samopoczucie, to on tego nie ogarnie, bo takie gadanie niewiele znaczy dla niego.Jeżeli będzie chciał pogadać, to niech się do Ciebie dobija wszelkimi możliwymi sposobami. Niech zrozumie, że spieprzył sprawę i wszystko moze stracić. Bo wobecnej chwili, to on myśli chyba, że nic wielkiego się nie stało. No i w sumie się mu nie dziwię, bo gdybym ja zdradziła męża, to dla mnie największą karą byłoby, gdyby nie chciał ze mną rozmawiać, nie odbierał telefonów, nie odpisywał wiadomości, gdyby calkowicie zerwał kontakt. A takie pogaduszki to pierwszy krok, żeby kogoś urobić.

Tampere napisał(a):

To jest chora sytuacja bo ten jego wyjazd planowaliśmy od roku!!! on mnie bardzo wspierał na początku jak tu przyjechałam!nie wiem dlaczego ale nie potrafię się nie odzywać! dlaczego:(:( mam cholrene poczucie winy że muszę go wspierać... pojechał sam, w ciemno..To prawda, widzę że to jak piszę moim cierpieniu go męczy. Dzisiaj powiedział, że musi się zastanowić nad wszystkim..

Tampere napisał(a):

To jest chora sytuacja bo ten jego wyjazd planowaliśmy od roku!!! on mnie bardzo wspierał na początku jak tu przyjechałam!nie wiem dlaczego ale nie potrafię się nie odzywać! dlaczego:(:( mam cholrene poczucie winy że muszę go wspierać... pojechał sam, w ciemno..To prawda, widzę że to jak piszę moim cierpieniu go męczy. Dzisiaj powiedział, że musi się zastanowić nad wszystkim..

Tampere napisał(a):

Wiecie dlaczego to dla mnie cholernie trudne?Dla mnie to pierwsza prawdziwa miłość. Wszystko z nim było pierwsze, nie tylko seks, wszystko.. tysiące wspomnień, miejsc, rzeczy.Zdeptał wszystko.Wiem że nie powinnam wybaczyć, WIEM! ale nie wiem czy potrafię żyć sama...[/quote przecież i tak żyjecie osobno