Temat: problem w związku - odległość

ale Ty już mi doradziłaś ;] może nieświadomie, ale w pełni podzielam Twoje zdanie. Dziekuję za Twoją odpowiedź...Zwiazki na odleglosc sa trudne bo zazwyczaj jedna strona musi sie przeniesc do innego miasta. U nas od poczatku bylo mowione, ze ja przeprowadzam sie do Wawy,bo chcialam tego jeszcze zanim sie poznalismy. Z teog wzgledu on od czasu do czasu porusza ten temat. Bron Boze nie jest tak ze stawia mi ultimatum masz tydzien na przeprowadzke albo z nami koniec. To nie jest tego typu facet. On powiedzial, ze jemu bardzo na mnie zalezy, ze jest zly ze nie mozemy normalnie sie spotykac, tylko jest tak ze widzimy sie non stop przez tydzien a potem wcale przz 2 tygodnie. To dla niego bardzo wazne. Ja czuje, ze to nie sa puste slowa. On sie cieszy za kazdym razem kiedy mu mowie o swoich postepach w biznesie. Wczoraj jeszcze mi napisal, ze on juz nie wierzy w to ze ja sie przeprowadze. Nie dziwia mnie te slowa bo od kilku tygodni ja nie zroiblam niczego w kierunku przeprowadzki..czas sie w koncu ogarnac. Wiem czego chce- przeprowadzic sie tam, byc zim, pracowac w swojej branzy, rozwijac sie. Uwielbiam Warszawe i chyba powinnam sie cieszyc ze akurat tam mam szanse sie przeniesc.

Po tym co napisałaś myślałam, że jesteście razem przynajmniej rok, ale co to są 2 miesiące? To naprawdę bardzo krótko. Wcale się nie dziwie, że nie jest jeszcze gotowy na wspólne mieszkanie. Dla mnie to zupełnie normalne. 

Zgadzam się z przedmówczynią.

Owszem, doceniam ludzi trzeźwo oceniających sytuację i rozumiem, że nie chce facet z tobą po 2 miesiącach mieszkać. Czego nie rozumiem, to tego, że ty masz dla 2 miesięcznego związku wywracać życie do góry nogami, żeby panicz mógł się "pospotykać".

Po 2 miesiącach to nic nie można powiedzieć o drugiej osobie, zwłaszcza na odległość. Kocha/nie kocha, hah, podupczyć chce częściej jaśniepan to się luba moja przeprowadź. Jego ultimatum i wstawki o nietrwałości związku i "spotykaniu się", oraz wiek, wskazują na to, że osobnik choć poważny na poważnie cię nie bierze. 

Jeżeli wcześniej miałaś plan, aby wyjechać do Wawy, zrealizuj go. Jeżeli nie, i zaczęło ci się lęgnąć, bo facet, związek, ciężko ci w twoim mieście a w Wawie złote góry, daruj sobie.

Ja bym przeprowadziła się do Warszawy a z facetem bym się "pospotykała" niezobowiązująco, szukając innego, bardziej zdecydowanego i oddanego mężczyzny. On rozsądny, ja rozsądna, miłość kwitnie- rozstaniemy się z pocałowaniem ręki. Poza tym nie lubię, jak mi ktoś sugeruje, co mam robić i grabi tak ostentacyjnie pod siebie.

wlasnie skonczylismy gadac przez telefon...teraz siedze i rycze...powiedzialam mu na spokojnie, ze ja chce sie przeniesc do tej wawy ale potrzebuje tez troche czasu, ze to nei jest takie proste. Powiedzialam tez ze nie wiem co z moim przyjazdem w nast tyg bo po ostatniej rozmowe na fejsie ja juz wiecej do niego nie przyjade. I co on na to?- ze on juz sam nie wie ze to dla niego bardzo meczace i ogolnie musi przemyslec temat. Rozmawial ze mna bardzo chlodno. Po zakoczeniu rozmowy nie moglam sie opanowac i po porstu ryczalam...jest mi tak smutno, czuje ze to bedzie nasz koniec.

No tak.... Teraz cię boli, ale z perspektywy, uwierz, lepiej wcześniej niż później. Angażowałabyś się, snuła plany, traciła energie i czas, a tak wyszło szydło z worka. Facet się wymigiwał, rozsądnie, ale niestety, fakt faktem, tak się mężczyzna, któremu zależy na kobiecie nie zachowuje.

Porycz, posmęć, zjedz arbuza, a potem otrzep kostiumik i do dzieła! Masz tyle rzeczy przed sobą, swoją firmę itd, Facet sprawa nabyta, pół światu tego kwiatu.

w sumie ja rozumiem faceta, że nie chce od razu razem zamieszkać. To poważna zmiana w życiu. Chce się spotykać i zobaczyć co dalej z tego wyniknie. W tej sytuacji sama musisz zastanowić się czy chcesz mieszkać w Warszawie, czy chcesz zmienić swoje życie i zobaczyć w jakim kierunku to zmierza. Jeśli tego nie chcesz, to odpuść sobie, bo będziesz mu do końca życia wypominała, że przez niego musiałaś się wyprowadzić i wywrócić całe życie do góry nogami. 

No wiesz 2 miesiace razem jesteście to nic dziwnego, że on nie chce mieszkać razem :) do takich decyzji trzeba czasu... ja rozumiem kilka lat razem... no moim zdaniem to za wczesnie. Poza tym to chyba dobrze, że on popycha Cię do tego byś sama rozwijała sie tak jak on :) a nie żyła z pieniedzy rodziców i jego częściowo... (nie mówie, że to jest złe), może lubi ambitne kobiety :)

zgadzam sie z orchidea5124

Byłam prawie 4 lata w związku na odległość (400 km, on z Warszawy ja z Wrocławia) na początku rozłąka na 2 tyg była ciężkim przeżyciem. Spędziliśmy po niecałym roku całe wakacje razem, prawie 2 miesiące i wtedy tak naprawdę mogliśmy się poznać w codziennym życiu. Co się okazało? Ze po dwóch tygodniach zaczynaliśmy się kłócić o wszystko. Głównie chodziło o światopogląd. Wizyty naturalnie stały się coraz rzadsze. Spotykaliśmy się nadal weekendowo, co 2, 3 tygodnie tym razem, kiedy nie było możliwości nawet co miesiąc.Mi po pewnym czasie zaczęła przeszkadzać ta odległość na tyle, że zaproponowałam mu, że mogę się przeprowadzić do Warszawy i zacząć pracować jakoś dorywczo żeby się utrzymać, to powiedział, że nie ma serca żeby mnie ciągnąć do obcego miasta gdzie nikogo nie mam, bo co gdyby z nami nie wyszło?

29 lat? Jestem teraz w związku od 2 lat już z 28 latkiem i on nie wyobraża sobie żebyśmy nie mieli razem już czegoś tworzyć. Dziwne, że ma takie podejście. Dużo jesteś młodsza? Znam takie przypadki, kiedy faceci stronią od tego typu sytuacji w życiu, ale głównie dlatego bo są po bardzo długich związkach i jak już zaczęli się bawić to nie mogą skończyć. Ja uważam, że do 30stki powinno się jakoś ukierunkować w życiu, bo kariera to jedno, ale dobrze mieć jakiś stały fundament w życiu na który trzeba właśnie pracować.

Nie wiem, może po prostu za krótko się znacie. Bo ja mając porównanie do związku poważnego "na miejscu" uważam, po tych kilku latach, że tak na dobrą sprawę nigdy dobrze nie poznałam swojego poprzedniego chłopaka. Mimo, że wszyscy uważali, że jesteśmy świetnie do siebie dobrani.

Podejrzewam, że u Was zadecyduje czas...

nie zalezy mu na tobie az tak bardzo.....przykro mi