Temat: niezwiązek, a co?

kolejny odcinek mody na sukces. Pewnie jakaś część z was kojarzy mój poprzedni temat, w którym pytałam czy pocałowac pierwsza chłopaka, z którym się spotykam. Pocałowałam, odwzajemnił nie raz i byłam najszczęśliwsza na świecie, bo oznaczało to dla mnie, że to jakiś wstęp do bycia razem. Kolejny raz spotkaliśmy się w czwartek. Byłam przygotowana na kolejny wybuch emocji, a tu nic, on przyjechał buzi w policzek, siedzieliśmy u mnie i gadaliśmy o pierdołach, aż nie wytrzymałam i spytalam, czy teraz będzie taka napięta atmosfera. Zeszło nam na poważniejsze tematy.Spytałam, na czym właściwie stoimy. Powiedział, że ma trudny charakter, zresztą ja też i że problem chyba polega na tym, że nigdy nie musiał o nikogo zabiegać, zawsze to laski latały za nim-nie powiedział tego dosłownie, ale o to chodziło. Ze mną było podobnie i nie mogę sb darować, że nie stworzyłam dystansu i że on wie, że jestem jego. Co prawda usłyszałam wiele razy, że mu strasznie zależy, że jestem ważna i nikt mi nie zagraża, bo uwielbia mnie i moje towarzystwo. Z drugiej strony nigdy się nie narzucałam bezposrednio, to on musi przyjeżdżać, jeslu chce się spotkać, w czasie 'normalnego nastroju' jestem raczej oschła, ale wiele dobrego ode mnie usłyszał i wie, że jestem go pewna. Skłamałam w końcu, że nie oczekuję deklaracji, a jest inaczej.. I potem sytuacja znów się zmieniła. Zdołowały mnie te słowa, większość czasu się nie odzywałam, oglądaliśmy film. Wtedy on mnie pocałował i spytał o co chodzi. Ja sie poryczałam i powiedziałam, że się boję. Kolejna godzina była 'nasza', ja sama zaczęłam się ostro zapędzać, musiał mnie ostudzić i wziął na spacer. Oczywiście trzymanie za ręce, całowanie, patrzenie w gwiazdy. Idealna para, którą nie jesteśmy. Teraz on ode mnie oczekuję określenia siebie, swojego stanowiska. Nie wiem co mu powiedzieć, boję się, że mnie zrani, że mu się odwidzi, a ja już się zakochalam.Nie powiem mu tego, bo boję się odtrącenia. Nienawidzę niejasnych sytuacji. Może wyolbrzymiam, ale musiałam się wygadać.