Cześć dziewczyny, w moim ostatnim wątku opisywałam sytuacje w domu http://vitalia.pl/forum44,864187,0_Problem-w-domu.html , ale mój problem wciąż trwa...
Byłam u pedagog, Pani miała umówić nas do psychologa, ale w tym celu musiała się z nią skontaktować.
Mama nie odebrała. Opowiedziałam, jej że byłam, miała oddzwonić albo pójść. Nic nie zrobiła. Upłynęło wiele kłóti, dni.
Nic się nie zminiło, tyle razy prosiłam ją,żeby ze mną poszła do psychologa, że tego potrzebuje. Prosiłam, rozmawiałam,
płakałam, krzyczałam. Za każdym razem mama mówiła, że tak, pójdziemy i nic się nie działo.
We wtorek rano wstałam, za chwilę wstała moja siostra. Kolejna afera i przekleństwa z jej strony, bo pożyczyła koleżance
kilka bluz i te, które zostały jej nie pasowały. Powiedziałam mamie, że to nie jest normalne. Mama stwierdziła, że ona
taka jest i tyle. Ja powiedziałam, że rozumiem, że może być wybuchowa, ale nie ma prawa na nią przeklinać.
Mama nic, Siostra poszła do swojego pokoju i przekilnała, krzyczała daelej. Mama latała z jakimiś ciuchami i "moze to założysz, może to..."
Zeszła siostra zaczęła przeklinać i do mnie...Nie wytrzymałam odpowiedziałam jej. Nie tak chamsko ale dosadnie.
Ona z mamą wskoczyły na mnie, że jestem egoistką, bo jej nie rozumiem. Że sytuacja w domu to moja wina, bo ciągle
chodzę i ryczę. Nie wytrzymałam zrobiło mi się przykro wzięłam rzeczy, powiedziałam, że jadę do chłopaka i wrócę jutro.
Mama tylko zadzowniła do mojego chłopaka i powiedziała mu, że moja siostra wykazuje dobrą wole itd...
Dla mnie to chore. Nawet się do mnie nie odezwała, nie zadzwoniła.
Wróciłam do domu, moja mama zajmuje się moją siostrzenicą bo siostra(starsza, nie mieszka z nami) dostała pracę
Ciągle krzyki itd. Powiedziałam mamie, że chciałabym mieć trochę spokoju. Mama stwierdziła, że mogę iść do swojego pokoju, ale tam też ciągle słychać wrzaski...Nie wiem sama co robić daleji
