Temat: Jak „powiedzieć” żonie żeby schudła?

Cieżki temat
mysle, ze najlepiej bedzie bezposrednio powiedziec ze przydaloby sie jej schudnac
terapia szokowa zawsze pomaga

zapewniajac ją ze dobrze wyglada, robisz jej krzywde. Ona i tak wie ze wyglada zle..

Ze swojego doświadczenia mogę powiedzieć tylko tyle, że jak kiedyś usłyszałam, że jest mnie zbyt dużo (a było ok 82kg/173cm) to się zdenerwowałam i bardzo źle poczułam. Zdaję sobie sprawę, że jestem typem łakomczucha słodyczowego, ale sam początek walki o siebie był chęcią 'pokazania się' mimo, że mój partner nie jest typem kulturysty. W każdym razie opcja druga, czyli zapewnianie, że jest ok też nie przynosi dobrych skutków. Właśnie taką sytuację obserwuję w swoim związku obecnie i szczerze mówiąc zaczyna mnie to wkurzać.

Bardzo dużo zależy od jej charakteru, ale to chyba Ty ją znasz najlepiej. Szczera rozmowa to jednak podstawa i wiem po sobie, że nawet jeżeli się wkurzy i będzie robić Ci na złość to w końcu zrozumie, że walczy o siebie i najbardziej dla siebie;)

a ja myśle tak :  Ty uprawiasz sport , napisałeś że zdrowo się odzywiasz i ćwiczysz więc. Rób to samo z podwójna siła,rób wieczorem brzuszki mówiąc żonie kochanie robie to dla Ciebie,chce żebyś była dumna,żebyś była ze mnie zadowolona że masz przystojnego mężczyzne,(wiadomo żonka kocha Ciebie Ty ją ale gdy pomysli jak bedziesz wyglądał po treningach kilkumiesięcznych w oczach innych kobiet poczuje że może ona też by powinna ?)leć rano pobiegać kiedy tylko masz wolna chwilkę, zrób sałatke,przynieś zgrzewe wody do domu i płatki owsiane na śniadanie pokaż jej że można osobno jak i razem odżywiać się zdrowo i biegać zaproś ją na długi spacer, rób pompki w pobliżu żeby widziała jak się starasz a po 2 tygodniach sądze że i ona dostanie zapału i zacznie ćwiczyc z tobą/sama/lub poprosi Cię o poradę jak zacząć :) 

Moze zacznij temat postanowien noworocznych (wiele kobiet stawia sobie za cel zrzucić kg-y) Jesli Twoja żona wspomni ze chce schudnać -po nowym roku miej oko na to co je i krytykuj  kazde jej obżarstwo .

Na mnie podzialalo "wyrzuc te stare ubrania i tak juz do nich nie schudniesz"

Wiem o co chodzi. Tez mam szczuplego chlopaka, a ja pralinka. Czesto stara sie mnie hmmm motywowac? pt. "ale przyjebalas osttnio", albo lezymy sobie wtuleni " moglabys pocwiczyc cos teraz jak w domu jestes, jakies pajacyki czy cos, rozgrzac sie", co z tego ze stan podgoraczkowy i szykujaca sie choroba. Albo caly czas mnie wyzywa od "sekretnych podjadaczy". Co zaczelo juz dochodzic do tego, ze jem w kuchni i szybko, zeby nie zauwazyl. I nie sa to rzeczy mocno kaloryczne. Po prostu zaczynam szybko jesc i nie patrze na to ile, tylko kiedy syta sie poczuje. Przez co jem jeszcze wiecej niz potrzebuje. Mialam problemy z kompulsywnym zajadaniem swoich uczuc, ktorego on nie rozumie. Staralam sie mu wytlumaczyc o co chodzi, ale on jakos nie moze sobie tej informacji przelozyc. Co mnie boli. Bo nie mam takiego faktycznego wsparcia tylko demotywacje.

Kiedys pisalam tutaj na forum, ze zrobilo mi sie przykro bo zwrocil mi uwage, ze jego kolezanka z pracy schudla 9 kg w 2 miesiace a ja tylko 4 kg i dlaczego to tak? To zaraz komentarze w sylu " a co facet nie moze ci prawdy powiedziec?!", juz zaczynam wyznawac zasade zeby wogole sie nie odzywal, bo to pogarsza sprawe.

Co do motywacji zony. To trudna sprawa. Trzeba chciec. Ja niby bylam na diecie, jadlam salatki przy chlopaku, a pod jego nieobecnosc rekompensowalam sobie to czego nie moglam przy nim zjesc. Nawet jesli mialam przy nim niewielka ochote na slodkie np. 3-4 kostki czekolady to balam sie zaraz docinkow, a na nastepny dzien wpierniczalam cala czekolade.

Czasami sobie mysle ze schudne wylacznie dla niego, zeby przestal sie mnie czepiac ...

Postanowilam ze rok 2014 bedzie moim rokiem, ze bede rozwijac sie fizycznie i duchowo. Zaczne cwiczyc joge, czytac ksiazki, rysowac, oraz chodzic na silownie i trzymac sie diety rozdzielnej. Kiedys schudlam 10 kg, ale nie cieszyl mnie ten spadek wagi, bylam jeszcze bardziej w depresji przez co przytylam 15 kg i teraz mam wage 90 kg. Duzo, cholernie duzo, wiem, ale teraz chce podejsc sprawe od strony psychicznej, a zeby chudniecie bylo efektem ubocznym, ze tak powiem. To wszystko siedzi w glowie.

Na twoim miejscu, nie wychodzila bym z grubej rury "schudnij", albo targanie za boczki < tak moj partner robi> ... tylko powoli. Zalatw jej kurs jogi albo tai chi badz pilates. Cos od czego by mogla zaczac swoja przygode bycia fit. Nie jest to mocny policzek w twarz, ktory na niektorych dziala, a niektorych strasznie demotywuje, jak np. mnie. Zaplac za pelen kurs, kup luzny stroj zapakuj ladnie i w sylwestra np. podaruj jej i powiedz ze to na nowy start 2014 roku. Takie subtelne wydaje mi sie dobrym rozwiazaniem. Jesli sie kobita wkreci to zacznie z czasem moze i na silownie chodzic.

pozdrawiam!

terapia szokowa jedna z łagodniejszych moim zdaniem : zabrać ją na zakupy - humor troche jej opadnie gdy zobaczy że nie mieści sie w jakaś bluzeczkę lub w ciuszek który Ty wskażesz palcem może to da coś do namysłu?