Temat: Jak pokonać siebie i być odważną ? ;]

Hej,

      Jestem kłębkiem nerwów, ogólnie zestresowanym człowiekiem pewnie jak większość stąpających po tej planecie, i wiem to na pewno, że inni mają dużo większe problemy niż ja, dlatego duszę to w sobie i nikomu się nie żalę, pomyślałam sobie że może tutaj mogłabym się zwierzyć. Niestety nie wychodzi mi to, czasem myślę że jestem tchórzem i może szukam łatwych rozwiązań/ uciekam.
     Chodzi o to, że nie potrafię się odnaleźć w codziennych sytuacjach, nie potrafię stawić czoła trudnościom i całymi dniami mogłabym siedzieć w 4 ścianach. Kiedy natrafię na problem to zżera mnie to od środka. Jestem i wiem o tym przesadnie nieśmiała lub tak jak to ujęła moja przyjaciółka niecywilizowana. Kiedy spotykam fajnego chłopaka, właściwie jakiego kolwiek to nie potrafię przebywać w jego towarzystwie bo zaraz odwalam takie rzeczy jak czerwienienie się ala cegła, trzęsące się ręce, w ogóle przestaje myśleć, nic się nie odzywam...naprawdę chcę ale zawsze to się źle kończy. I niezależnie od tego czy kobieta czy mężczyzna jak patrzy prosto w oczy to już po mnie. I dla tego pewnie jako dziwaczka,  bez pewności siebie nigdy nie miałam chłopaka a mam 26 lat. Ostatnio w pracy, którą właśnie zakończyłam była kontrola, koleżanka na luzie, wszyscy jedzą ciasteczka i jest miło, a ja wariatka....kawę robiłam to tak mi się trzęsły ręce, że łyżeczką do szklanki nie trafiłam ;]. Ja z tych wszystkich swoich sytuacji się śmieję.
     Teraz będę szukała nowej pracy, cały czas o tym myślę, to mnie wykańcza. Mieszkam z rodzicami, są w porządku choć nie układa im się najlepiej, ale nie mam wsparcia z ich strony, jestem ze swoimi problemami sama. Walę głową w mur, staram się zmienić, jakoś tam powoli stawiam czoła światu...ale tak mi ciężko.