Temat: Zerwanie- co o tym myśleć?

Witam, wczoraj po ponad roku spędzonym razem, postanowiłam zakończyć mój związek.
Oczywiście jestem załamana, kocham go, ale wiem że dobrze zrobiłam.
Od dawna jest mi ciężko.
Byłam z facetem o trudnym, depresyjnym charakterze, po przejściach. Usprawiedliwiałam każdy jego błąd. Nic złego mi nie zrobił, czułam tylko, ze coś jest nie tak. Nie było romantycznych gestów, chodzenia za rączke, czułych wyznań. Było wspólne spędzane czasu, rozmowy, seks.  Myślałam, że ten mój niedosyt uczuć, to jakieś fanaberie, że on zwyczajnie taki już jest, jak każdy prawdziwy facet. Wspaniale się rozumieliśmy, jesteśmy niemalże dokładnie tacy sami, mamy podobny gust, podobne podejście do życia.
Szczerze mówiłam mu co mi w naszym związku nie pasuje, raz juz postawiłam ultimatum: albo daje mi więcej czułości i uczucia, albo się żegnamy. Zmienił się, ale to w dalszym ciągu nie było to. Czułam się rozdarta między tym, co podpowiada mi serce, a rozumem. Ostatnio zaczęłąm szukać pocieszenia w innym, co nie było trudne, bo od 2 miesięcy żyjemy w związku na odległość, widujemy się co 2 tygodnie. Ktoś kto dał mi podczas jednej rozmowy więcej czułości i zainteresowania niż mój były partner, od razu zawrócił mi w głowie. Ale tylko na kilka dni. Postanowiłam zmądrzeć i starać się walczyć o miłość, nie dać się ponieść emocjom.
Wczoraj szczerze rozmawialiśmy z moim ,,ex''. Miałam dosyć, spytałąm dlaczego ze mną jest.
Usłyszałam, że jestem bardzo dobra, miło spędza ze mną czas. Nie może powiedzieć że mnie kocha, ma teraz trudny okres, musi poradzić sobie ze swoim życiem.
Wiedziałąm ze było źle, ale nie spodziewałam się czegoś takiego. Stwierdziłam że odchodzę.
Nie była to kłótnia, raczej przemyslana, spokojna rozmowa, podczas której dowiedziałam sie, że jestem mu najbliższa, że pragnie mojego szczęścia, dlatego nie chce mnie zatrzymywać. Twierdzi, że nie ma, nie szuka i nie będzie szukał innej kobiety., Poczeka na mnie miesiąc, przez ten cas będzie normalnie się ze mną kontaktował, jeśli tego zechce.
Po tym czasie, mam zadecydować czy chce się z nim zobaczyć, czy nie.
Nie wiem co o tym myśleć.
Przecież on wie że go kocham i nie moge tak dłużej funkcjonować. Nie rozumie że mnie rani?
Czy może być aż tak podły, że dla własnej wygody, bo mu ze mną dobrze, ciągnąć to i robić mu nadzieje?
Czy powinnam dać mu ostatnią szanse, nie skreślać tego, tylko dać nam czas na przemyślenie wszystkiego?

Przepraszam że długo, nawet nie wiem po co to tutaj opisuje. Widocznie musiałam się wyżalić, bo jestem teraz w opłakanym stanie.