Temat: terapia małżeńska

Dziewczyny doradźcie...
Moje małżeństwo się sypie, nie wiem co robić. Nie jestem maltretowana czy poniżana ale jest to dla mnie równie trudny i przykry temat więc proszę potraktujcie to poważnie. I tak jestem w proszku i nie chciałabym czytać obraźliwych uwag. jesteśmy z mężem w sumie 10 lat. Po ślubie 3, 5 lat ze sobą mieszkamy. Osoby z zewnątrz uważają nas za wspaniałą parę. Mówią, że miłość aż kipi, że A. taki wpatrzony we mnie, że zazdroszczą... Tak, miłość między nami zawsze była ale... ostatnio A. się zmienił. Usłyszałam, że nim rządzę i że on chce robić co mu się podoba. Ok, było mi przykro ale stwierdziłam, że może przechodzi jakiś kryzys. Od zawsze wszystkie decyzje podejmowaliśmy razem. Zawsze wiedziałam gdzie jest, co robi bo w ciągu dnia odbieram od niego sporo telefonów. Nie jest to wymuszone. to nie obowiązek. Po prostu  dzwoni zapytać co słychać, jak mi dzień mija. Po tych słowach odsunęłam się od niego. Nie chciałam go przytłaczać. Po kilku dniach dostałam wielki bukiet róż, tłumaczył się, że nie wie co mu odbiło, że jest mu ze mną cudownie i nie chce nic zmieniać. W tym tygodniu coś znowu mu odwaliło. Wykrzyczał mi, że go osaczam i że mam odpuścić, nie tylko w domu ale i w pracy... (nie wiem co mu do tego? - nigdy pracy do domu nie przynosiłam, a przez te moje "nieodpuszczanie" ostatnio wpadła mi niezła premia, która zasiliła nasz budżet). Mamy ciche dni. Jest mi przykro. Wychodzi z domu o różnych porach, nie wiem gdzie jest, co robi. Najgorsze jest to, że zdarzało mu się w przeszłości popełniać głupie błędy (np. jeździć autem po alkoholu). Wiele razy nadszarpnął moje zaufanie w różnych kwestiach. Teraz jak to analizuje to wydaje mi się, że właśnie te sytuacje z przeszłości były ucieczką ode mnie, zrobił coś niemądrego, żeby mi pokazać, że jest wolny jak ptak a ja go nie zatrzymam. Później wracał z podkulonym ogonem a ja wybaczałam. Mam wrażenie, że dla niego małżeństwo to klatka i co jakiś czas próbuje z niej uciec. Kiedy proponuje mu wyjście ze znajomymi on nie chce, mówi że beze mnie nie pójdzie. Ja czasami wychodzę, rzadko ale się zdarza. Jemu imponują kumple, którzy gdzieś po kryjomu, w garażu piją, włóczą się gdzieś po nocach. Ja raz poszedł na taką impreze, to go policja do domu przywiozła, znaleźli go na chodniku w innym mieście. Cholera wie co robił i co się stało.  W tej chwili się nie odzywamy. Nie ma go w domu. Co mam zrobić? Jak wytłumaczyć mu, że małżeństwo to życie razem, kompromisy a nie ucieczki co jakiś czas? Chciałabym mieć dziecko, on mówi że nie mamy warunków, ale też nie robi nic żeby te warunki stworzyć. Wszystko na mojej głowie. On jest zainteresowany bardziej nowym sprzętem audio niż ceną dachówki potrzebną nam na dokończenie domu. to chyba nie ma sensu. On nie daje mi poczucia bezpieczeństwa. Cały czas czekam na kolejną ucieczkę... Boję się, że kiedyś zrobi coś czego mu się będę w stanie wybaczyć...