Temat: po rozstaniu .. jak żyć?

nie myśl o tym, po prostu idz dalej, może tak właśnie musiało być, bo ktoś inny jest ci pisany. 

Myślę, że to nie czas na takie komentarze. Panna nie pytała co robiła źle (bo to chyba zrozumiała jak już pisze o tym :P)  tylko jak długo jej zajmie ogarnięcie się ;)

Plus to nie ona mu wypominała a znajomi- czytanie ze zrozumieniem ♥

Czytanie ze zrozumieniem. Dziękuję.  

Nie weźcie tego od strony "jestem zajebistą "prawniczką" (napisałam to nawet w cudzysłowie) a każdy inny jest mniej wart. Jestem jaka jestem, nie zmienię tego i nie moja wina , że studiuję taki a nie inny kierunek. Ważne w życiu robić to co się lubi podobno ? Nieważne.

Nie ja mu wypominałam, a znajomi zawsze go cisnęli że kiedyś go rzucę, że go zostawię, że jak wyjeżdżam na konferencje to poznam kogoś na "moim poziomie". Że nie jest chłopakiem dla mnie Bo przeszłość też ma nie za ciekawą i przy mnie wypada jak "burak". Ja owszem jestem i byłam wymagająca. Taki mam charakter. Ale On nigdy ode mnie nie usłyszał, że jest gorszy, że nic nie jest wart. Zawsze powtarzałam, że to nie ważne , że nie możemy przejmować się problemem typu "bo ty będziesz zarabiać więcej" bo zanim ja zacznę cokolwiek zarabiać to On już dawno pewnie będzie jakimś prezesem ;) Starałam się go w ten sposób jakoś zmotywować... docenić. Poza tym na prawdę tak uważałam i uważam. Myślicie, że nie powinnam doceniać siebie? Tego, że coś mi w życiu wyszło ? Jestem dumna z tego że potrafię się sama utrzymać (od 4 lat, rodzice nie dają mi nawet złotówki.), że wychodzi mi na studiach, że jestem w miejscu w którym zawsze chciałam być.. Nie chwalę się tym i nigdy nie chwaliłam, nie wypominałam. Ale chciałabym też przy sobie kogoś kto to doceni, kto powie że jest fajnie, że jest dumny a nie tylko "zrób mi bo ja nie potrafię a Ty robiłaś to milion razy" albo "załatw mi to, bo się znacie a ja od zera zaczynał nie będę"

To nie jest tak, że siedzę w domu.. dużo wyjeżdżam, pracuję, prowadzę taki tryb życia w którym nie ma czasu na siedzenie.. Myślę, że to też mi pomogło w pierwszych miesiącach .. Tylko przychodzą takie dni jak dziś. Gdzie ciągle mam przed oczami wszystkie kłótnie, wszystkie złe słowa które powiedziałam.. To że może powinnam być w domu tak jak by chciał, prać , sprzątać, gotować, a nie udzielać się , wyjeżdżać i ciągle szukać sobie dodatkowych zajęć... Nie potrafię jakoś pogodzić się z tym, że wszystko tak potrafiłam spaprać.