Temat: Koszmar.

 Mam ojca drania, siostrę, która wyjechała i ma wszystko gdzieś i siostrzenice, która jest kompletnym leniem... Moja mama choruje na depresję. Ja mimo tego, że studiuję w dużym mieście, z dala od domu, nie mogę wyjechać na stałe i zostawić jej samej. Wtedy całkiem by się załamała... A teraz tak bardzo źle się czuje... Mój ojciec to alkoholik i największa świnia jaką znam. Wczoraj mnie uderzył. Przysięgłam sobie, że już nigdy się do niego nie odezwę. Non stop sprowadza sobie koleżków i robi z domu meline. Nie pomaga ani groźba, ani prośba. Teraz myślę, że gdyby w końcu umarł wszyscy mieliby święty spokój. Nienawidzę go. Z siostrą nigdy nie miałam dobrego kontaktu. Był żaden. Jak z obcą osobą. A jej córka... od mniej więcej miesiąca siedzi u siebie w pokoju przed komputerem. Z nikim nie rozmawia, wychodzi tylko po jedzenie i do swoich koleżaneczek...Jakbym się nie starała to i tak wychodzi źle, bo słyszę, że g.wno mnie to powinno obchodzić, że to nie moja sprawa i że mam się odwalić. Nie robi nic. Teraz, kiedy moja mama ma taki trudny okres i kiedy czekamy aż leki zaczną działać ja zajmuję się domem.Gotuję obiady, sprzątam, pomagam jak mogę, robię prawie wszystko. Za chwilę mam sesję, a nawet nie mam spokojnej chwili na naukę. Z jej strony nie mogę liczyć na żadną pomoc... O mycie naczyń muszę prosić pół dnia, a i tak nie raz się nie doproszę. Nawet na moją mame pluje jadem i pyskuje. Mamy mi szkoda najbardziej... To dusza człowiek, a musi tak cierpieć... Ja też czuję się jak nic nie warty śmieć. Skoro sam ojciec mówi tak dziecku prosto w oczy i opowiada to wszystkim znajomym to jak w to nie uwierzyć?
 Nie proszę o pomoc, chciałam się tylko wyżalić. I przestrzec. Jeśli macie problemy typu szlaban za późny powrót do domu albo za małe kieszonkowe, ale macie kochających, zdrowych i przede wszystkim szanujących się rodziców, doceńcie to. To największy skarb, który nie wszystkim został dany....