Temat: Czy da się zapomnieć o przeszłości?

Nie mam z kim o tym pogadać, bo sie tego wstydze, wiec pisze tutaj. Chodzi o moj zwiazek. Byłam z chłopakiem 4 lata, to byl moj pierwszy chlopak, niby sam z wlasnej woli chcial ze mna byc, ale ciagle slyszalam komentarze typu : schudnij, nie żryj tyle, wygladasz jak świnia, zrob cos ze soba. Wazylam 60 kilka kilogramow przy wzroscie 170, nie bylam moze szczupla, ale to co on do mnie mowil to byla gruba przesada. Kiedys bylismy na wyjezdzie, zwiedzalismy od rana do wieczora, byla 16 a ja od 9 nic nie jadlam i zaproponowalam zebysmy moze cos zjedli, to w odpowiedzi uslyszalam ze jestem nienażarta jakas. Nawet jak jadłam mandarynke to sie dziwnie na mnie patrzył. Takich sytuacji bylo mnostwo, moj poziom pewnosci siebie spadl do zera. Czułam sie beznadziejna. Bałam sie przy nim jesc, bałam gdziekolwiek isc na impreze, bo moglam sie stroic 3 godziny a on i tak na mnie nie spojrzal, za to ciagle komplementowal inne, jakie sa wspaniałe. Był czas, ze seksu tez unikal, mial problem z erekcja, chcialam mu jakos pomoc, pytalam co sie dzieje, to w odpowiedzi slyszalam tylko wyzwiska. Chciałam jakos sama delikatnie zainicjowac, to zawsze mnie odrzucal, byl moze wymuszony seks, raz na 2 tygodnie. Po roku dowiedzialam sie ze to przez to ze bral sterydy, ale w ogole nie chcial ze mna pogadac. Ja nie rozumialam co sie dzieje, myslalam ze on mnie zdradza, albo ze mu sie nie podobam. Nic mi nie mowil, ponadto oszukiwal mnie, chodzil na imprezy. Nie raz widzialam jakies nieznane numery u niego w telefonie, czasem zadzwonilam pod jakis numer i odbieraly zawsze jakies dziewczyny, on mowil ze to kolezanki kumpli albo inne wymyslone bajeczki. Poza tym czesto musialam go prosic zeby raczyl do mnie przyjechać, Kiedys bylo mi tak bardzo smutno, bo nie widzielismy sie tydzien i prosilam zeby przyjechal, na to on ze nie, bo musi isc na silownie. Ja wtedy mialam doła, zaczelam mu plakac, po godzinie wyprosilam zeby przyjechal do mnie choc na 15 minut i przyjechal, ale posiedzial tylko chwilke i sobie poszedl. Bardzo go kochałam, ale w koncu postanowilam odejsc. Rozstalismy sie na rok. W tym czasie on do mnie czesto dzwonil, plakal, mowil ze wie, ze byl zly, ze on dojrzal, ze wie ze juz tak nie moze robic, ze zrozumial ze mnie bardzo kocha. Wahalam sie dlugo, ale w koncu do niego wrocilam. Poprawil sie, jest duzo lepszy, nie wyzywa juz mnie, pocałuje czasem, przytuli. Tylko tu jest ten problem, ze mi ciagle przypomina sie przeszłość, to jak było. Zżera mnie to od środka. Nie ma dnia zebym o tym wszystkim nie myslala. Nadal boje sie przy nim jeść, ciagle sie zadreczam ze pewnie dalej mu sie nie podobam, a on chce ze mna byc, bo moze zadna inna go nie chce. Wariuje juz powoli. Wczoraj byla taka sytuacja ze mielismy sie kochac wieczorem, po filmie, no i  film sie skonczyl a on wlaczyl nastepny i ja sfochowana odwrocilam sie na drugi bok, a potem znow zaczelam płakać, przypomnialo mi sie to jak mnei kiedys odrzucał, jak nie chcial. On po prostu wczoraj o tym zapomnial, ale mi sie wszystko przypomnialo i juz stracilam calkiem ochote. Choc on sie zmienil, to ja nie moge wygrac z przeszłościa. Niby znow jestesmy razem, ale ja caly czas czuje sie niepewnie, on na zywo nigdy mi nie powiedzial ze mnie kocha, tylko przez telefon, albo sms. Jak ładnie sie ubiore, umaluje, to on nie mowi mi nic milego, nie patrzy na mnie jakos tak wyjatkowo, nigdy nie patrzyl. Ja juz nie wiem, czy naprawde jest tak zle czy duzo rzeczy ja sobie sama wkrecam na siłe. Jak myslicie czy istnieje jakas szansa dla nas, moze psycholog by mi cos pomogl ?:( A moze uciekac od mojego faceta gdzie pieprz rośnie, bo nigdy nie bedzie dobrze ze mna, z moja samoocena. Przez to wszystko jaki on byl kiedys czasem mam wrazenie ze zachowuje sie jak wariatka :(