Temat: Jeśli chcesz pomóc to przeczytaj wszystko. W skrócie moje życie:)

Więc tak mam 16 lat. Moi rodzice w sumie nie są ze sobą od zawsze. Każdy poszedł w własną stronę  i ułożył sobie życie.  Z tatą miałam dość krótkie relacje między innymi ze względu na jego żonę. On  gdy jest sam ze mną to mnie i przytuli i zaprosi do domu a gdy jest z nią to tylko cześć powie:(. Wiem że może to głupie ale bardziej cierpię z braku ojca teraz niż gdy byłam małą dziewczynką. Strasznie mi go brakuje, kocham go strasznie lecz nigdy nie powiedziałam jemu że go kocham mam jakąś blokadę. Ogólnie mam do niego żal że tak się odsuwa ode mnie przy swojej partnerce. Ostatnio gdy byłam z nim sama na pożegnanie chciałam powiedzieć że go kocham lecz nie potrafiłam:( jak przyszłam do domu byłam taka szczęśliwa ze spotkania z nim:). Nie wiem dlaczego ale nie wyjeżdżam z mamą na wakacje bo nie chce. Być może robię tak z tego względu że jest mi smutno z powodu że ma innego partnera. Ja w przyszłości nigdy nie chciałabym aby moje dziecko cierpiało tak jak ja. Z tego względu też jest moje takie spokojne zachowanie. Nie piję, nie palę, nie biorę  żadnych podejrzanych rzeczy, ubieram się  spokojnie, dziewczęco. Gdy idę do kościoła to zawsze modle się o to aby znaleźć miłość swojego życia i być z nią do końca naszych dni. Wiem że to głupie bo mam dopiero 16 lat. Lecz ja nigdy nie doświadczyłam takich kontaktów z mężczyzną(chodzi o tate) dlatego brakuje mi tego. Kilka razy przytulił mnie pewien chłopak ale ja powiedziałam że nie życzę sobie tego . Nie  chodzi mi o takie więzi raczej mam na myśli kogoś kto będzie mnie kochał bezgranicznie a ja jego:). Rok temu w wakacje poznałam chłopaka, byłam w nim zakochana on twierdził że też był we mnie. Zaczął mnie oszukiwać i zmieniłam stosunek do niego więc on już się we mnie odkochał;/. Ja nie znoszę kłamstwa, mam swoje zasady i wiem czego chcę. Ja do września tego roku byłam w nim zakochana. Lecz potem nowa szkoła więc zauroczyłam się w innym chłopaku. On mi nie odpisywał jak napisałam ani nic. Peszył się jak coś mówiłam. Ok pomyślałam sobie nie jestem w twoim typie. Tylko dziwne że każdej innej odpisywałeś tylko nie mi. I tak na marginesie co o tym myślicie? Poznałam też innego chłopaka to on do mnie napisał i w ogóle. Spodobał mi się  z wyglądu i charakteru. Ale mnie zranił dlatego że pisał ze mną a podobała się jemu moja "koleżanka". Tym mnie bardzo zranił. Bo ze mną pisał cały czas a z nią nie bo mówi że miał jakieś obawy. I co mam w takiej sytuacji zrobić? Mam też także że nie lubi gdy np. mama mówi mi że jak będę dorosła i będę miała dzieci a ja zawsze odpowiadam tak "ja nigdy nie będę miała męża" a w głębi sobie myśle "nawet nie wiesz jak okrutnie pragnę mieć kogoś kogo pokocham , komu będę mogła się zwierzyć, do kogo będę mogła się przytulić, być z nim szczęśliwa". Z jednej strony jest to niesprawiedliwe ponieważ nie jestem złym człowiekiem, jestem dobrze wychowana(bardzo rozsądna wiele osób mi tak powiedziało, ja bardziej myślę jak dorosła osoba niż nastolatka), nie robię tego co inne dziewczyny tzw. przez chłopaków "blachary" czy tam "panie lekkich obyczajów"  mnie tam nie obchodzi co te dziewczyny robią ale ja jestem spokojniejsza, bardziej opanowana a mam gorsze powodzenie. Czasem tak myślę :"Boże czy mam się zachowywać jak dziwka żeby znaleźć jedynego? Nie no przecież to dziwne i głupie". Czasem jestem nie miła nawet dla swojej rodziny bo oni tego nie rozumieją że cierpie, mówią "dziecko a co ci brakuje?" a ja sobie myśle "oj wiele wiele do szczęścia"