Temat: Czy to jest normalne?

Po 5 miesiącach czułam się super przy moim wtedy jeszcze chłopaku. Spędzaliśmy ze sobą długie godziny i nie mogliśmy się rozstać.

po 5 miesiącach to już na luzie powinniście ze sobą przebywać.

A jak dluga mialas przerwe miedzy jednym a drugim zwiazkiem? Moze to za wczesnie? Zreszta wydaje mi sie, ze Ty go nie kochasz, sory ze tak mowie, ale z tego co piszesz nie ma ani nie bylo jakiegos wielkiego "bum". Zwykle zakochani chca spedzac ze soba czas non stop i nawet milczac sie ze soba nie nudza. Ja pamietam, ze ze swoim bylym to juz po miesiacu potrafilismy godzinami gadac przez tel. Po prostu jak sie kocha to sie tego kontaktu łaknie, chocbysmy gadali o bylejakich pierdolach to sprawia to przyjemnosc. U Ciebie tego nie ma. Ciagniesz ten zwiazek jakos na siłe i wbrew sobie. Moze jestes z nim bo sie boisz/nie chcesz byc sama. A tak naprawde jak spotkasz kogos na widok kogo serce Ci mocniej zabije to rzucisz tego w diabły. Dla mnie to co piszesz nie wróży za dobrze. 

Miedzy zakonczeniem pierwszego a  rozpoczeciem drugiego zwiazku uplynal tylko miesiac. Na poczatku bylo takie bum, nie moglam sie doczekac kiedy go zobacze, a potem mi jakos przeszlo, potem znow wrocilo i teraz znow sama nie wiem co ja czuje..

powiem Ci , że z tym jedzeniem to większość chłopaków chyba tak ma , ja przynajmniej tak słyszałam ! Jestem ze swoim od ponad 1,5 roku , często do mnie przyjeżdża zostaje na weekendy ale sam za bardzo nie potrafi się upomnieć o jedzenie czy zajrzeć do lodówki samemu ; p ciągle ja muszę pytać czy jest głodny , też było tak wiele razy , że burczało mu w brzuszku albo , że przyznawał mi się potem , że był głodny ale się wstydził : ) ja mam nadzieję , że to kwestia czasu , bo to , że się kochamy to pewne :)) 

Miałam faceta, który z samego początku nie był moim chłopakiem, taki kumpel, chodziliśmy z psami na spacery, dużo gadaliśmy, nawet o tzw d...e Maryni, na jednej z imprez po ponad miesięcznej znajomości, przytulił mnie, pocałował tak, że mi w pięty poszło, rany jak ja się wtedy cieszyłam, bardzo chciałam, żeby nasza znajomość przerodziła się w coś więcej... i nagle jak już spotykaliśmy się czy to u mnie czy u niego okazało się, że nie mamy o czym rozmawiać, była krępacja na maksa, zniknęła ta więź, która nas łączyła jako znajomych... za to jak poznałam mojego męża, już pierwszego dnia, na do widzenia, pocałował mnie, w mojej głowie latały gwiazdki i ptaszki ćwierkały... ja na drugi dzień wyjeżdżałam na kilka dni, dzwonił do mnie kilka razy dziennie, gadaliśmy po godzinie (już wtedy były pierwsze komórki na kartę ogólnodostępne),śmiał się potem, że majątek na te karty wydał... widywaliśmy się potem codziennie i nigdy nam się nie nudziło, nawet jak było cicho to było fajnie, bo się tuliliśmy, oglądaliśmy coś razem, a tematów do rozmowy było tysiące... jesteśmy razem już prawie 15 lat (w tym 13 lat po ślubie) i bywało różnie, czasami kłócimy się ostro, to i tak nigdy nam się nie nudzi...bo jak jest chemia między dwojgiem, to jak już jedna koleżanka wyżej napisała, nawet nic nie robienie jest cudowne...

ja mogłaby ze swoim facetem gadać godzinami, oboje mamy swoje pasje, wspieramy się.
wiec jeśli Ty po 5 miesiącach nie wiesz o czym rozmawiać to chyba nie "to":...

Piszesz ze nie mowisz ze go kochasz bo "milosc przychodzi z czasem"...wybacz za doslownosc ale...to po cholere Ty z nim jestes?Moze ja jestem jakas staroswiecka ale nie bylabym z kims kogo nie kocham,dla mnie zwiazek nie ma wtedy sensu.Dziwne masz podejscie autorko tematu;)