Temat: wyzywanie od najgorszych przez własną matkę.

Witam! Mam pewien problem z mamą. A raczej ogólne problemy. Otóż mam 18 lat, mieszkam tylko z nią, chodzę do drugiej klasy liceum. W pierwszej klasie wszystko olałam, prawie nie chodziłam do szkoły i zawaliłam rok. Przeniosłam się do innego liceum. O wyższym poziomie i reżimie. Teraz jeśli nie ma mnie na 1 lekcji, albo wpadną jakieś jedynki, to od razu jest telefon. Akurat tu plusuje, bo wiem, że potrzebna mi taka kontrola. Nigdy nie miałam z  matką dobrych kontaktów, zawsze się kłóciłyśmy. Teraz jednak od początku roku(co od paru dni jest nasilone, awantura rano, wieczorem, po szkole) słyszę, że jestem "małą dziw**, że i tak nie skończę liceum, zostanę tylko z podstawówką, że mogę się wynosić z domu, że w rodzinie nigdy nie było robola, mam iść do zawodówki, ale jeśli pójde, to mam się wynosić itp. itd.". Kiedy wracam ze szkoły boję się położyć na godzinę, bo tylko słucham, czy nie idzie do mojego pokoju, a kiedy wejdzie i nie mam ze sobą książki, to oczywiście awantura. Dzisiaj miałam egzamin na prawo jazdy, drugie podejście. Moja cała rodzina składa się z lekarzy, mają podejście, iż "bez łapówek i znajomości nigdzie się nie zajdzie". Powiedziała, że nie będzie mi opłacać egzaminów po sto razy, tylko trzeba coś po znajomości, odparłam, że brzydzę się tym, a ona, że dobrze, i nie mam ani prawa jazdy, ani szkoły i zostanę tylko z podstawówką. Powiem szczerze, że nie znoszę jej. Na co dzień po szkole jestem osobą raczej otwartą, kontaktową, w domu jestem inna o 100%. Co Wy o tym myślicie? Czy ja przesadzam, czy to z nią jest coś nie tak? Dodam, że do ojca nie mogę się zwrócić, bo ma podejście bardzo podobne. Już nie mogę wytrzymać, codzienne wyzywanie, płacz, czuję się jak wyżuta szmata. Przepraszam, jeśli trochę chaotycznie.