Dziewczyny, sprawa jest taka że za każdym razem jak się biorę za dietę (od pewnego czasu stosuję MŻ i co jaki czas testuję inne dietki), zaczyna się w domu piekło. Mama i babcia najlepiej wiedzą co powinnam jeść, a tym czyś najlepiej żeby był burak na obiad (tak burak, ugotowany, jeden!) i serek wiejski na kolacje i nic więcej. Kiedy szukam jakiegoś fajnego przepisu na obiad, to się zaczyna gadanie "a zdziwiasz, jak byś nie mogła zjeść buraka, albo warzywa na patelnię, albo zupę kapuścianą". Kiedy ja kapusty nienawidzę. Kiedy zaczynam ćwiczyć, to i tak jest za mało ;/ bo dwie godziny na rowerze i 8 min abs to przecież "nic!! Jak ja ćwiczę po 4 godziny i jakoś żyję" - słowa mamy. Dzisiaj babcia mi powiedziała że mama kazała patrzeć co jem i jej powiedzieć wieczorem, jak z pracy wróci;/ A najśmieszniejsze jest to że przy wzroście 165 ważę 78 kg (wiem że za dużo) a moja mama 92 ;/ a "odchudza" się od dwóch lat i schudła w tym czasie 4 kg;/ Ale znawca straszny ;/ Ja w 2,5 mesiąca schudłam prawie 7 kg ;/