Temat: Toksyczna znajomość

 Poznałam mężczyznę takiego o jakim zawsze marzyłam, a przynajmniej tak mi wydawało, bardzo dużo wyidealizowałam sobie w jego portrecie. Wplątałam się w jakąś porąbaną relację ni to flirt, ni nienawiść (?). Nie chce mieć z nim kontaktu i sama pierwsza nigdy nie zaczynam, ale po której zaczepce smsowej, czy w necie, szczególnie gdy robi sie miły nie potrafię sie powstrzymać. Niby nie obchodzę go, a głupi komentarz na fb jakieś innego faceta pod moim zdjęcie, zaraz zaczynają się pretensje i durne aluzje, co do mojego prowadzenia (co jest kompletną bzdurą). Wiem, ze muszę sie odciąć, tym bardziej, ze jedna wymiana zdań z nim sprawia, że wpadam w dołek i co gorsza obżeram sie, nie ćwiczę, zawalam pracę. Jednak czasem wdaje mi się, że już nigdy nie będę się przy nikim innym czuła jak przy nim na samym początku. Wciąż są we mnie pretensje, do samej siebie, że trochę w tym mojej winy, że znajomość podryfowała w taką stronę. Każdy inny kolega wydaje się przy nim gorszy, staram się nie porównywać tylko on był takim, wiecie, "ideałem", w którym lubi sie nawet jego wady.
Trwa to już 4 miesiąc i nawet pomimo jego podłego zachowania, to sama nie wiem, chyba mi by brakowało. Chce kogo poznać i wierzę, że tak się stanie tylko pierw muszę się uporać z myślą, że z "nim" nigdy nie będę. Jak przeczekać ten kryzys i zapomnieć? PS. I jak nie zajadać depresji, czasem myślę, ze lepiej przytyć i nie dbać o siebie, by nikt mnie nigdy już nie potraktował jak zabaweczkę.<tak, musiałam sie wygadać>