Temat: Zdeptano moją godność ...

Większość pisze- odejdz, nie mecz sie, co Ty jeszcze z nim robisz...

Pewnie wczesniej byl takim chamem. Byl dobry, poki staral sie by miec kobiete, a skoro ma juz zone to nie musi sie starac kompletnie. Ale sa na swiecie ludzie i parapety. Trafilas fatalnie. Zlapal Cie na haczyk i robi wszystko co mu sie zywnie podoba. Znalazl sobie niewolnika. I w ten sposob wychodzi zwyciesko. Zwyciestwo kretyna. Cale szczescie, ze istnieja normalni faceci, bo trafilas na wyjatkowego typa - patologia na maksa, fatalne wzorce, ohydny charakter, Jesli ktos kogos kocha to nie obraza drugiej osoby. Zadne glupie kino tego nie poprawi. Kino i restauracja to substytut milosci. Milosc jest uczuciem, zadnym obowiazkiem do bycia razem. Po co zyc w pseudo zwiazku z kims kto Cie gnebi psychicznie. Nie mozna szykanowac bliskich osob. On nic do Ciebie nie czuje. "Debil, sama to zryj" - takie slowa nie istnieja w slowniku osoby, kierujacej zdania do osoby UKOCHANEJ. Facet jest zdobywca, powinien szanowac kobiete o ktora zabiegal, a ona odwdzieczajac sie mu powinna byc tak samo dobra. Osobie, ktora kocha prawdziwie przez gardlo obelzywe slowa nie przechodza. Mowienie zle o swojej drugiej polowce(zreszta jaka polowka, ten gbur i tak uwaza, ze jest tylko on i... jego niewolnica na szarym, bladym koncu) jest karygodne. Twoj okropny maz nie jest wart tak zdolnej, pracowitej kobiety jak Ty. Za gnebienie psychiczne powinien trafic do wiezienia. POWINIEN w nim zgnic. Ze wzgledu, ze stracilas pewnosc siebie i mialas mysli samobojcze. Jest 21. wiek, zyjesz w wolnym kraju. Az zaloscia jest czytac, ze kobiety sa tutaj tak traktowane przez swoich bliskich. Odejdz, bo jest mnostwo cudownych facetow i masz szanse trafic na jednego z nich. Jedynego, najkochanszego, a nie tego durnego tyrana. Szkoda tracic zycie na niego.

Współczuję Ci całym sercem, moja koleżanka ma identyczną sytuację. Po pierwsze się postaw - żadnego skakania przy nim, graj jego kartami - on się drze, to Ty pokaż mu że też tak potrafisz, on Cię wyzywa - Ty też rób to samo, może się opamięta. Maja koleżanka byla zbyt pobłażliwa i dorobiła się, ale pomogłam jej się wziąć w garść - zadbała o siebie, przestała nosić obrączkę (mąż był zazdrosny, że kogoś ma), kiedyś jak on ją wyzywał, to ona płakała, a teraz poszła do lekarza po leki na deprechę (mąż nie wiedział) i ona bez brania do serca też go zwyzywała, chłop podobno zdębiał...

Doceń sama siebie i sobie nie pozwól w kaszę dmuchać, niech wie, że jesteś ostra jak żyleta! Bo innej drogi nie ma trzeba takiego krótko trzymać, albo odejść...

Moi rodzice wiecznie się kłócili i "rozwodzili" co miesiąc, co miesiąc mówili, że to na poważnie. Ja przywykłam do kłótni w domu i do rzucania talerzami, tylko u mnie matka była strasznie zawzięta - oboje cholerycy, nikt nikomu nie chciał ustąpić. Kłótnie zaczynały się od głupoty, ojciec nie dał sobie zwrócić uwagi, a matka to samo. Oboje święci. Do tej pory są ze sobą, kocham ich, a dzieciństwo, cóż, nie wyobrażam sobie innego, więc Twoje dzieci mogą być już znieczulone na kłótnie. Sama pamiętam jak moja siorka cioteczna przyjechała do mnie na wakacje jak byłyśmy gówniarzami, no i matka z ojcem się o coś tam pokłócili - ja jak nigdy nic, wcale nie zwracam na to uwagi i się bawię, a moja siostra z normalnej rodziny zaczęła płakać i potem strasznie to przeżywała, a ja ją pocieszyłam "oni tak zawsze, wcale się nie rozwiodą, zobaczysz".

mam to samo zdanie... dlaczego? Dziewczyny uwierzcie we własne siły!

wiesz co trzeba robić. odwagi życzę!

uciekaj, on się nie zmieni, skoro do tej pory tego nie zrobił ani dla ciebie ani dla dzieci to tym bardziej później!

Odejdź od niego dla dobra dzieci

oj kochana jak dobrze Cię rozumiem!!! ja też jestem siedem lat po ślubie i sama nie wiem dlaczego tak długo w tym tkwię. Czuję się nieszczęśliwa. On chciałby sterować całym moim życiem. dobierać mi znajomych, wybierać ciuchy. Czuję się zaszcuta i bezwartościowa. Ale ja zrobiłam ostatnio ważne postanowienie. Daje sobie, a raczej jemu rok na zmianę. I robię to tylko ze względu na naszą córkę która za rok ma I komunie. Wiem  ze jeśli teraz bym odeszła on nie dałby mi spokojnie żyć, nie wiem jak miałoby wyglądać spotkanie w kościele. A jesli nic się nie zmieni do tego czasu jestem zdecydowana na odejscie.

Jakkolwiek to zabrzmi: nie poświęcaj się dla dzieci! nie w ten sposób! im na pewno będzie lepiej bez takiego ojca, w innym domu, po co im ciągłe sceny i awantury??? zostaw tego idiotę, nie pozwól sobą pomiatać. Będzie coraz gorzej... Uciekaj z tego więzienia. Mam nadzieję, że znajdzie się jeszcze w Twoim życiu mężczyzna, który Cię NAPRAWDĘ pokocha i stworzy Ci dom pełen ciepła i miłości.
Trzymam za Ciebie kciuki, walcz o swój spokój, i o szczęście!