Temat: jak krowie na rowie...

Od razu zastrzegam że nie wiem czy piszę w dobrym miejscu;) JEżeli nie, mam nadzieję ze moderatorzy to skontrolują :) Otóż historia dziwna... nie sądziłam, że będe kiedyś takie rzeczy pisać na forum, ale ręce mi zaczynają opadac, a nie mam w sumie kogo się w tej dziwacznej sprawie poradzić...

Będąc w 2 lo miałam szczęście/nieszczęście poznać pewnego osobnika przez internet, nie pamietam jakie już dokładnie były poznania okolicznosci, ale skończyło się to na długotrwałym pisaniu, a w końcu spotkaniu... No i tu zaczęły się problemy... otóż człowiek ów był świecie przekonany że miłość jego do mnie jest odwzajemniona i stworzymy szczęśliwy związek pełen dzieci, miłości i radości... Te z Was, które troche mnie znają wiedzą jakie mam do tego podejscie... te które mnie nie znają, niech wiedza, że raczje nie jestem typem szukającym miłosci życia wśród gwaru gromadki pociech i ogniu domowego ogniska. A już na pewno nie byłam  takim typem w 2lo... no ale... chłop dostał kosza... obraził się, jednak po jakimś czasie pogodził się z rolą "przyjaciela". I tak w tej roli trwa do tej pory, czyli już jakies 5 lat... Zaznaczam że człowiek jest lekko dziwny: zakompleksiony, męczący, próbujący zmuszać mnie do dziwacznych dyskusji typu " jak można kupować w barze latte i je pić nie znając filozofii zaparzania", albo " zamiast śniadania polecam 2 kawy, bo czas na spokojny posiłek jest dopiero po 22" W tym czasie wziął ślub, dorobił sie dzieci, a my spokojnie raz na ruski rok rozmawiamy na gg. Z tym, że ostatnio chyba lekko zbzikował... Tj namawianie mnie na kolejne spotkanie trwa już uhuhuh ale do tej pory jakos udało mi się mu tłumaczyć, że chcąc nie chcąc nie rzuce wszystkiego w Gdańsku i nie przylecę odwiedzić jego i jego rodziny. Dzisiaj jednak osiągnął szczyt... Z racji, że wybiera się na stałe do UK wpadł na pomysł, że mnie odwiedzi... Biorąc pod uwagę, że jestem u rodziców, w sumie nie daleko od niego stwierdziłam, że w sumie jeden dzień mnie nie zbawi, a z nim czasami naprawdę fajnie sie rozmawia < żeby nie było że gość ma same wady a ja się z nim 5 lat ciagam :P>, wiec nie ma sprawy, z tym ż powiedziałam mu dokładnie w jakich dniach mam czas, kiedy mozemy się spotkać, zaproponowałam zeby z proponowanych terminów wybrał jeden, rozmiecie prawda? Przecież skoro to on tak bardzo chce się spotkac, to chyba normalne jest, że to on się dostosuje, a nie że ja rzuce wszystko w cholere i polecę na spotkanie z suma sumarum obcym dla mnie facetem. No  i co w  tym momencie robi M? A no zapowiada mi że skoro, ja jestem taka zajęta i mam czas tylko w te dni < a dni żeby była jasność było kilka, żeby spokojnie mógł sobie wybrać> to on mi ZROBI NIESPODZIANKĘ. CZYT. ZWALI MI SIE NA GŁOWĘ ZE SWOJĄ RODZINKĄ W INNY DZIEŃ WYMAGAJĄC GOŚCINY NO BO PRZECIEŻ PRZYJACIEL. Jak krowie na rowie, tłumaczyłam gościowi, że niestety... ale ja albo pracuje w inne dni, albo mam praktyki, albo pomagam babci przy gościach, że naprawde nie wyprodukuje dla niego wolnej godizny czy dwóch... Jednak niestety... Jak głową w mur... Obiecuje jednak, że jeżeli zwali mi się na głowę w inny dzień najzwyczajniej na swiecie, albo go nie wpuszcze, albo wyproszę... Przecież kultura nakazuje szanować swój czas... I teraz prośba o poradę: Ja przesadzam z chronieniem własnej przestrzeni i terytorium, czy też mam rację że gość zdecydowanie przegina? I podpowiedzcie mi jak mu wytłumaczyć bardziej łopatologicznie, że naprawdę nie rzucę wszystkiego i nie polecę się z nim "gościć"... Bo mi niestety już ręce opadają... a niestety mam tego pecha, że gośc wie gdzie mieszkam... zna sie  z moim dziadkiem no i ten go wtajemniczył... wiem, że to nie zaden psychol itp:P znam go już tyle czasu, wiem że po prostu mu zalezy na naszej znajomości, bo jak sam mi mówi "po za żoną jestem jego jedynym przyjacielem", jednak no ludzie... ehhh

Mam nadzieję, że nie zamęczyłam Was tym wywodem :)