Temat: poobrażani na siebie

Hej, chciałabym zasięgnąć waszej rady w związku z bardzo świeżą dla mnie sprawą. Mam świetnego kumpla ze studiów, zachowujemy się jakbyśmy znali się od bardzo dawna, on mnie rozumie, ja jego. Ja mu ufam, on mnie. Cieszyłam się z takiej relacji,ale do czasu. Jego kumpel i on czasem mi w żartach dokuczają- co nie znaczy że nie daję im do zrozumienia, że mi się to nie podoba. Kilka razy zdarzyło się , że po mnie pojechali dość mocno. Wygarnęłam im to i miała taka sytuacja już później nie mieć miejsca. Do wczoraj. Zaczęli mnie komentować dość chamsko ( dla nich w żartach to było śmieszne; nawet inni chłopcy uważali to za żałosne). Było mi bardzo nieprzyjemnie i dość smutno. Czułam żal , że pozwolił przy kimś innym mnie komentować ( razem czasem siebie obgadujemy chamsko ale wtedy każdy ma przyzwolenie drugiej strony). Powiedziałam,że mi się to nie podoba, inni znajomi też uważali to za chamskie i  nie na miejscu. Nawet jak wracałam z nim do domu atmosfera była dośc napięta- co musiał komentować swoimi żarcikami. Napisał do mnie wczoraj na gg, czy jestem obrażona że to były żarty i żebym nei przesadzała. Nie odzywałam się do pewnego momentu, w którym powiedziałam, że nie życzę sobie takiego traktowania przy ludziach i nie jestem ich kumplem facetem zgadzającym się na takie a nie inne żarty i zakończyłam rozmowę. Dziś natomiast znowu się łasił i mówił, że przepraszał ale ja byłam dość nieugięta. Stwierdziłąm, że jest niedojrzały , zachowuje się jak dziecko i żeby dorósł ( porównałam z innymi znajomymi - jego kompleks) to się obraził wyszedł z zajęć i zupełnie ze mną nie rozmawia.