Temat: koleś-psychol

Jejku, nie wiem jak to się stało, bo nie dawałam żadnych znaków czy coś, ale pewien chłopak za dużo sobie nawyobrażał i teraz czuję się winna. Choć nie tyle winna, co osaczona. Intencje miałam szczere, wczoraj wieczorem spotkałam się z X w ramach pogłębienia znajomości, ale tylko na stopie przyjacielskiej. On najwyraźniej inaczej to odebrał - a sprawę stawiałam jasno. Wcześniej wydawał mi się opanowanym, inteligentnym młodym człowiekiem, a tu sie okazało, ze to jakiś psychol! Jechał ze mną jak wariat pomimo moich próśb - szybko, pod prąd!, popisywał się, puszczał kierownicę! Wyszło też, że wcale opanowany nie jest. Wybucha nagle, a mi serce podchodzi do gardła, bo nie wiedziałam, co mi może teraz zrobić. Na koniec wpakował mi sie jeszcze w nocy do domu. Na siłę zaczął się lepić, mimo ze go odpychałam. Nie chciałam jakoś raptownie reagować, tylko spokojnie powtarzać "nie", żeby mu nie odbiło. Już widziałam po oczach rodziców gdy go zobaczyli, ze dobrze nie będzie, więc nie chciałam zaogniać sytuacji. Moich aluzji, że jestem zmęczona, starał sie nie zrozumieć. Nawet nie słuchał, jak mu już jasno powiedziałam, że jest późna noc, ja jestem zmęczona, a on naprawdę głośno sie zachowuje i będę miała przez to kłopoty. Po prostu boję się człowieka, miałam o nim zupełnie inne wyobrażenie - w końcu takie, jakie sprawiał. Wyobraźni bujnej nie mam. I nie mam pojęcia, jak to odkręcić, znając już jego porywczy charakter...