Temat: Zbyt wymagająca.

Stało się to już moją wadą, nie zaletą. Jestem bardzo wymagająca. Ale może od początku.
Od czasu gdy 2 lata temu zerwałam z moim pierwszym poważnym facetem stałam się bardzo wymagająca, wiele facetów kręciło się koło mnie ale ja wszystkich odrzuciłam, nie dlatego, że ich nie lubiłam lub źle mi się z nimi rozmawiało - wręcz przeciwnie. Po prostu nie pasowali mi z wyglądu lub mieli jakąś jedną wadę, to wystarczyło abym nie chciała nic więcej. Były to błahe rzeczy. Typu, że jest za niski, za szczupły (lubię wysportowanych i dość umięśnionych facetów), że ma tuningowane auto itp. Wystarczyła jedna mała rzecz, już sama nie wiem co się ze mną dzieje, nie mogę tego opanować. Mam w swojej głowie mój ideał faceta i chyba go szukam, wiem jednak, że nie ma ideałów, że liczy się wnętrze, zachowanie, sposób bycia. Więc dlaczego tak mam?
Zaczęło mi to bardzo przeszkadzać, moi znajomi mówią mi "tyle osób się koło Ciebie kręci, a Ty jesteś sama, brakuje Ci kogoś, mogłabyś mieć już tego jedynego dawno gdybyś tylko zastopowała ze swoimi wymaganiami". Sama mam mnóstwo wad, a szukam ideału.
Jakiś czas temu poznałam faceta, młodszego o rok (ma 19 lat, ja 20) , przyjaciela mojego brata. Jest to całkiem normalny chłopak, szczupły, normalnie się ubierający, niczym nie wyróżniający na pierwszy rzut oka. Ostatnio częściej się spotykamy, często ze sobą piszemy, czuje się przy nim jakoś inaczej ale już teraz nasuwają mi się myśli, przecież On wcale Ci się tak bardzo nie podoba, po co masz z nim być lub robić mu jakieś nadzieje skoro nie jesteś pewna czy potrafiłabyś z nim być. To na razie tylko przyjaźń ale sama nie wiem co bym zrobiła gdyby On chciał coś więcej.
Co mam zrobić, jak to zmienić? Proszę o jakieś rady... Może któraś z was też tak ma lub miała i jakoś sobie z tym poradziła.
Wiem, że gdy dalej będę się tak zachowywała zostanę sama, wszystkich od siebie odrzucę, a przecież mogłabym być z kimś szczęśliwa...