Temat: Chole*** dziadkowie

Według mnie oni celowo się tak zachowują, bo wiedzą, że nie możecie nic im zrobić, bo stracicie dom itd. Rozmowa myślę, że może być wyjątkowo ciężka i pewnie na nic się zda. Czasem pomaga dobra kłótnia - kończąca się fochem, nieodzywaniem i całkowitym ignorowaniem. Podam swój przykład, choć trochę inny, ale nawiązuje do "dobrej kłótni". Mieszkaliśmy w pokoju w mieszkaniu gdzie były jeszcze 2 pary, jak wiadomo kuchnia i łazienka wspólne, szafki - każdy miał swoją. Nie pamiętam od czego się to zaczęło, w każdym bądź razie był spory przedział wiekowy miedzy nami. Parka z którą się pokłócilismy była w wieku naszych rodziców. Zostaliśmy posądzeni o sabotaże, a bo to pani T. zapomniała wyjąć papierosów ze spodni i całe pranie jej się upaprało, to znowu niby im jedzenie ginęło, jeszcze, żeby oni jakimś dysponowali, nie pamiętam wszystkich sytuacji ale było uskładało się tego naprawdę dużo o.O Postawilismy się w koncu, bo ile mozna znosić jakieś podłe, nieuzasadnione i urojone zarzuty. Skończyło się to ogromną kłótnią, nawrzucaniem sobie bez ograniczeń, ale po tym była taka błoga obojętność, cisza i spokój :) Życzę Ci wiele cierpliwości i wytrwałości - kiedyś to minie i mam nadzięję, że stanie się to szybko :)

wystarczyłaby zwykła rozmowa, nawet jeśliby nie zrozumieli, bo są tak zacietrzewieni, to sprawa byłaby jasna. A tak nawzajem się podkopujecie. Nieważne, czy to oni zaczęli, ważne, że nawzajem się nie szanujecie, starszych ludzi można z tego wytłumaczyć, ale młodych? Zawsze będziecie najgorsi jeśli nie zmienicie swojej postawy. 

Widać pieniądze szczęścia nie dają. Co wam po tym gospodarstwie, po tych interesach, nie lepiej rzucić wszystko w cholerę? A tak przy dobrych wiatrach jeszcze 20 lat się pomęczycie, o ile wcześniej ktoś z młodszej "generacji" tej przemiłej rodzinki nie wykorkuje. 

Jedynym rozwiązaniem jest dobudowanie drugiej kuchni i łazienki, nie musicie się przecież wyprowadzać. A skoro jest gospodarstwo, to i trochę miejsca na rozbudowę się znajdzie. 

My też mieliśmy problem z dziadkami, chcieliśmy sprzedać wspólny dom na wsi, im kupić mieszkanie, a sobie wybudować mniejszy w mieście. Rozmowy trwały.... 10 lat. Też byliśmy tymi najgorszymi, doszło do tego że dziadek chciał część swoich pieniędzy do ręki u notariusza bo bał się że jego jedyne dziecko go okradnie i zostawi bez dachu nad głową. Ale udało się i teraz, kiedy dzielą nas 2 km żyjemy w zgodzie.