Temat: Co z tymi zaręczynami ?

1) w tym kraju slubu nie wezmiemy

2) preferuje zwiazki nieformalne

3) narazie nie pracujesz, ledwo studiujesz, jak bedziesz zarabiac tak na powaznie to mozemy pomyslec o zamieszkaniu razem, a na razie za pomnij o kroku w przod

Oj aguusia88 znam to....

jestem z moim dokładnie w marcu minęło 4 lata. Do niedawna myślałam jeszcze o zaręczynach, ale... w święta dotarło do mnie że coś z naszym związkiem jest nie tak, a dokładniej. Monotonia. Przestaliśmy się sobą cieszyć, widujemy się generalnie tylko w weekendy (mieszkamy 60 km od siebie) i jest tylko cześć buzi i takie tam... ;/ no a gdzie ta miłość i namiętność... znikła. No i była rozmowa. Powiedział że jest coś nie tak, też to zauważył, że może powinniśmy sobie zrobić małą przerwę. NO to ja w ryk... ale zaraz słyszę, nie że nie będziemy się widzieć a tym bardziej nie ma mowy o rozstaniu. Ale wady naszego związku to: przestaliśmy się cieszyć sobą i nie widujemy się ze znajomymi, a wręcz straciliśmy wszystkich, znikło zaufanie, tak aby któreś samo mogło iść na imprezę... ;/ to trzeba koniecznie zmienić.NO i stwierdził że myślał o czymś więcej jak ja napisałam, że chcę tworzyć z nim rodzinę itd, a ten na tym spotkaniu do mnie że muszę pracę znaleźć, bo z jego pensji nie utrzymamy rodziny itd (ma rację, bo leń jestem :( ).Od października jak się uda idę dalej na studia mgr, jest plus, to już 2 lata i co dalej ... nie wiem. Chciałabym aby coś po tym wynikło. Będziemy już 6 lat razem, ja planuję znaleźć jakąś choć dorywczą pracę jako informatyk i może się uda i doceni moje starania. Rozumiem że boi się na razie zakładać rodzinę, bo to kosztuje, więc na razie czekam i mam również nadzieję, że uda nam się zwalczyć kryzys a ta przerwa, tzn mamy się rzadziej widywać, dobrze nam zrobi i zatęsknimy za sobą... 

Myślicie że coś to da? Najgorsze, a raczej najważniejsze że oboje się kochamy i każde z nas nie chce żyć bez drugiego... ale nie wiemy jak sobie poradzić z tym problemem braku znajomych i kontroli siebie na wzajem...

Macie jakieś rady?? Jak sobie poradzić jeśli tak było tyle czasu oboje chcemy zmian... ??

monikac030185, jeśli chodzi o mnie to chyba źle zrozumiałaś mojego posta...

Ja wiem doskonale że niczego pewnym być nie nożna, ale czuje się gdy jest ok. a ja napisałam w drugiej części o moim problemie i myślałam że o tym coś napiszesz...a nie tylko zaręczynach. Jak będą, będzie fajnie, bo dla mnie to nie żaden dowód, tylko taki symbol i tradycja, z resztą nie tylko dla mnie ale i mojego wybranka. Oboje jesteśmy świadomi z czym to się wiąże i jesteśmy świadomi swych decyzji... pewnie dlatego żadne z nas do tej pory nie naciska, a tylko było parę wzmianek na ten temat... Oboje tego chcemy, ale do końca oboje nie jesteśmy chyba gotowi. Ja martwię się tylko tym kryzysem... 

w zasadzie to ja sie sama zastanawiam czy jest mozliwe bycie we 2 przez kilkanascie/dziesiat lat jak nasi dziadkowie? czy to jest tylko na pozor takie czyste ? bo ja juz 2 razy rozstalam sie z chlopakami po 2 latach znajomosci(bycia we 2) i zastanawiam sie czy jest mozliwe bycie dluzej i to nawet po wzieciu slubu

raz sie poklocilismy na pozny wieczor w wielkanoc, tzn bardziej to on ni z gruszki i pietruszki mi nawrzucal ze chcialby jutro sam spedzac czas a ja mu truje 4 litery gdzie jedziemy, albo ze obiecalam cos a czegos nie ma, ze sie meczy, a rano w lany poniedzialek byl taki kochany i tak sie tulil ze masakra,omg : |

ja mu mowie ze jestem poirytowana, ze nie wiem co mam robic bo tak sie zachowal wczoraj a dzisiaj do rany przyloz a on mi wyjezdza : to jeszcze sie tym przejmujesz? czemu to bierzesz sobie do serca, olej to. zdenerwowalem sie i pojechalem. ale masz racje powinienem przeprosic.

... Wydaje mi się że jedyne co mogę zrobić to czekać i zobaczymy. Czy Nasze uczucia są na tyle silne i naprawdę tak się kochamy, a wtedy wszystko się ułoży...