Temat: Czy powinnam w to brnąć?

Zawiła relacja studentki z byłym wykładowcą. Już brzmi pasjonująco, prawda? Mam 20 lat i zaczynam 2 rok studiów na uczelni technicznej. Jakimś dziwnym trafem stało się, że nawiązałam znajomość z człowiekiem, z którym w ciągu jednego semestru miałam zajęcia. Pan doktor inżynier A., 32 lata, gość zupełnie zwyczajny, miły, żaden Adonis (i młodo wygląda jak faceta po trzydziestce). Mam pewność, że mu się podobam. On mnie niestety też, choć staram się dzielnie walczyć. Mamy parę wspólnych zainteresowań, powszechnie dość rzadko spotykanych. Problem polega na tym, że jestem absolutnym odludkiem. Nigdy nie byłam w związku, nigdy nawet nie przytuliłam się do człowieka, który mi się podobał, o jakimś głębszym zainteresowaniu nie wspominając. A tu nagle taki skok na głęboką wodę... Bardzo obawiam się sytuacji, w której A. okazuje się być podłym chamem, próbującym zaliczyć atrakcyjną studentkę dla podbicia samooceny (albo dla zwykłej przyjemności). Piszemy ze sobą jednak już dwa miesiące, przy czym spotkaliśmy się w tym czasie cały jeden raz. Mimo tego kontakt nie umarł. Nie było dnia, kiedy nie zamienilibyśmy choćby jednego słowa. Raz zaczyna on, raz ja, czasem dostaję smsa o 6 rano, kiedy zwleka zadek do pracy - tak po prostu, na dzień dobry. Kusi mnie naprawdę mocno, żeby brnąć w tę znajomość. Moje życie osobiste do tej pory było całkowicie beznamiętne. Boję się jednak, że jestem zdecydowanie za młoda i za głupia, żeby jego zainteresowanie było szczere. Co Wy byście zrobiły w podobnej sytuacji?