Temat: Ona jest dla mnie nieosiągalna

Dzień dobry wszystkim,

    Mam nadzieję, że napisałem temat w dobrym dziale. Jestem tutaj pierwszy raz i chciałbym  poruszyć pewną kwestię, która mnie nurtuje Dodam, że mam 22 lata i miałem tylko jedną wielką miłość, która była dość toksyczna. Teraz szukam pomocy bo nie wiem jak mam sobie poradzić.Obecnie jestem w związku od około roku, ale nadal bardzo podoba mi się moja przyjaciółka, którą znam od liceum. Zdaję sobie sprawę, że może to brzmieć jakbym był niezdecydowany. Z jednej strony kocham moją dziewczynę, ale z drugiej czuję coś intrygującego do mojej przyjaciółki. Jest ona ode mnie starsza. Na początku traktowaliśmy się jak rodzeństwo. Każdy z nas dorósł, poznał innych ludzi i się zmienił. Nie wiem co do niej czuję. Czuję, że ona jest dla mnie nieosiągalna w pewnym sensie. Od zawsze czułem się przy niej swobodnie, lubiłem przebywać blisko niej. Ona we mnie wierzy. Dopinguje.W pewnym sensie imponuje. Proponuje wspólne projekty, wyjścia. Jako jedyna mnie zawsze wysłucha. Z nią czuję się naprawdę zrelaksowany. Mogłem być przy niej wszystkim, a ona nigdy nie odwróciła się ode mnie. Jednak kiedy ona zaczęła się zmieniać i pokazywać swoją kobiecą naturę od razu zacząłem traktować ją inaczej. Niestety nie odpowiadała na moje zaloty, ponieważ ja się przy niej stresowałem i wygłupiałem jak dureń. Nie chciałbym wchodzić w szczegóły. Więc mogła mnie odebrać jako błazna. 

     W końcu jestem w związku a ona nadal na mnie działa.Może nawet bardziej niż kiedyś. Dziś się zobaczyliśmy i nie mogłem oderwać od niej wzroku. Ona chyba to czuła. Czasem muszę się kontrolować i ignorować jej spojrzenia. Może wyglądać to tak jakbym ją olewał, ale nie mogę na nią patrzeć, bo mi się podoba. Jest w moim stylu. Kiedyś ją spławiłem, bo chciała mi chyba coś wyznać. Z czasem tego pożałowałem, bo im częściej ją widuję tym bardziej ona na mnie działa . Znam ją bardzo dobrze, jej rodzinę, jej dom. Jej towarzystwo odbieram w dwojaki sposób - cieszę się, ale też jestem niepewny, bo ona mi się bardzo podoba i boję się, że w końcu się nie opamiętam. A wiem, domyślam się, że jej na mnie zależy. Obecnie kiedy jesteśmy sami stresuję się i denerwuję przy niej. Ona sprawia podobne wrażenie. Nawet nie rozmawiamy tak jak w przeszłości. Teraz to ja muszę sam siebie przekonywać, że ona mi się nie podoba i czasem znowu powiem coś dziwnego, albo ją czasem wyśmieję.

    Napisałem na tym, kobiecym forum, bo chciałem dowiedzieć się jak sprawa wygląda z kobiecego punktu widzenia. Rozmawiałem też ze znajomymi i doradzono mi by robić to co czuję. Problem w tym, że nie chcę ani okłamywać obecnej dziewczyny, ani tracić kontaktu z przyjaciółką.

Czy zostanę wyzwany od szmat i od niezdecydowanych facetów? Tego się obawiam, bo im bardziej zaczynam o tym myśleć tym bardziej czuję że mi na niej zależy, a nie na mojej dziewczynie.