Temat: Próbować?

Czesć. Mam potrzebę wygadania się, wszelkie rady i opinie mile widziane. 
2 miesiące temu rozstałam się z chłopakiem, z którym byłam 3,5 roku ponad. Powód - hmm nie odpowiadało mi jak spędzaliśmy czas, mu nie odpowiadali moi znajomi i formy rozrywki, ze swoimi często wolał być sam. Próbowaliśmy długo coś zmieniać. Po każdej poważniejszej kłótni (bo w sumie tylko takie były co jakieś dłuższe okresy czasu - od roku mniej więcej) postanawialiśmy coś zmienić, starać się, ale nic się nie zmieniało. W końcu w czerwcu stwierdziłam, że chcę czegoś innego, że nie chcę czuć się jak stara osoba - jedyna rozrywka to oglądanie filmów, mimo prośb, płaczu, błagań o jakiekolwiek wyjścia. Już nie mówiąc, że przez to, że wychodziłam z innymi ludzmi, on z innymi oddaliliśmy się od siebie. Ja zaczęlam czuć, że widzę w nim bardziej przyjaciela. No i się rozstaliśmy. Wiedziałam, że jest dobrym człowiekiem, uczciwym, szczerym i kochającym, ale przecież nie ma co na siłę kogoś zmieniać, a mnie ta rutyna, brak chęci do życia, wegetacja zabijała.  
Wiadomo, miewałam załamania, że chcę wrócić, ale byłam sporo czasu w rozjazdach, więc jakby mniej odczuwałam jego brak i tęsknotę, tym bardziej, że postanowiliśmy utrzymywac kontakt jako przyjaciele. Jakieś dwa tygodnie temu musiałam jechać do miasta, w którym mieszka na dwa dni i zaproponował, że mnie przenocuje. No i przenocował. I... całowaliśmy się  i tak dalej. Teoretycznie hmm tak po prostu, nie miało to nic między nami zmienić.. i dla niego chyba nic nie zmieniło. Powiedzmy, że przecierpiał swoje i "wyleczył" się ze mnie już wcześniej. Ja też tak myślałam o sobie, ale potem przypomniałam sobie jaki był dobry, i jest i w ogóle. Głównie te dobre rzeczy. I zaczęłam o nim myśleć ;/ i się zastanawiać czy dobrze zrobiłam, czy nie żałuję  i inne bzdury. I miewam tak straszne myśli, żeby jechać do niego i poprosić o jakąś szansę ;/ - zdając sobie sprawę z tego, że raz się nie zgodzi a dwa stracę przyjaciela. Poza tym, ja chciałam się rozstać, on cierpiał, i wiem, że gdybym wyskoczyla z czymś takim zacząłby myśleć i znów by go bolało. Nawet gdyby też chciał wrócić do siebie... to co jeżeli to co czuję jest spowodowane własnie wspomnieniem dobrych chwil, a o tych zlych jakoś nie pamiętam. Co gdybyśmy wrócili i jednak bym stwierdzila, że jednak te powody dla których zerwaliśmy jednak są nie do przeskoczenia;/ 
Albo, że moja chęć bycia przy nim jest przez to, że ostatnio spotykam albo słyszę o dupkach. Ostatnio spotkałam się z gościem, który niby jest miły i w ogóle, a był tak namolny, okazało sie, że jest 'teoretycznie' w związku i że nie tak latwo jest się rozstać... 
Mój były był wlaściwie pierwszą osobą i w sumie jedyną, którą naprawdę kochałam i zakładałam, że będziemy zawsze razem. I hmm nie rozstaliśmy się w złości i kłótniach i zawsze będę go w jakiś sposób kochać i chcieć dla niego, żeby byl szczęśliwy. I wiem, że jakimś czymś co może być tylko chwilową zachcianką, strachem, desperacją bym go skrzywdziła ;/  
Przepraszam, że tak długo. Musiałam się wygadać. Ostatnio chyba tracę wiarę w ludzi