Temat: Samotne dziewczyny w wieku 27-30 parę lat

Nigdzie w żadnej mądrej książce nie napisali ile człowiek powinien się leczyć po rozstaniu, to indywidualna sprawa. Jedni po miesiącu wchodzą w nowy związek, inni potrzebują więcej czasu. Skup się tylko na sobie, na ogarnięciu siebie i nie rozpamiętuj tego co było bo to w niczym Ci nie pomoże, wręcz przeciwnie 

Ja o moim byłym myślałam aż nie znalazłam teraźniejszego chłopaka czyli koło 6 miesięcy. Nie szukałam tego chłopaka i nawet nie chciałam go mieć. Poznaliśmy się w najmniej spodziewany momencie i już wtedy była między nami chemia. Potem nie mieliśmy że sobą kontaktu przez 5 miesięcy (nawet nie pamietalismy swoich imion) aż się znowu niespodziewanie spotkaliśmy i tak jesteśmy razem cały czas :) myślę że nie ma co szukać miłości na siłę, sama się znajdzie :) daj sobie czas

Po pierwszym związku dochodziłam do siebie przez lata. Rozstaliśmy się jak miałam 25. Potrafił mi się przyśnić nawet 7 lat później. Kilka miesięcy po rozstaniu zaczęłam chodzić na randki, ale jeszcze długo nie byłam gotowa na związek. A jak już byłam gotowa, to właściwego mężczyzny nie mogłam spotkać. Mimo tęsknoty i poczucia samotności, potrafiłam jednak być szczęśliwa. Udzielałam się towarzysko, zamieszkałam w akademiku, gdzie po aklimatyzacji czułam się świetnie, otaczałam się ludźmi, rozpoczęłam staż, który dawał mi wiele satysfakcji, zapisałam się do klubu fitness. Potem wpadłam w wir pracy, zapisałam się na kolejne studia, to wszytko bardzo mi pomogło. W następny poważny związek (bo randkowania i znajomości do 6 miesięcy nie liczę) weszłam w wieku 33 lat. Mimo wątpliwości, zawsze miałam z tyłu głowy myśl, że w końcu z kimś zaskoczy. Nie zaprzątaj sobie głowy ideą "tego jedynego", on nie istnieje :)

Jestem sama 7 lat, (właśnie do mnie dotarło ile to trwa). Mam syna, więc nie jestem do końca sama ale coraz częściej czuje się samotna, brak mi kogoś bliskiego. Moja kuzynka mówi że powinnam wyjść do ludzi i najważniejsze zaufać komuś, łatwo powiedzieć ale to trudne. Mi jest o tyle łatwiej że nie myślę o byłych, ten etap dawno za mną. Gdybym teraz spotkała kogoś odpowiedniego byłabym szczęśliwa, mój syn również.

Ostatnio czytałam fajną książkę i spodobał mi się pewien tekst o rozstaniu: "cierpienie nie bierze się z faktu, że straciłaś swoją bratnią duszę, ale z rozczarowania, że ten mężczyzna nie był twoją bratnią duszą ". I ja tak chyba miałam. Przez jakieś pół roku rozpamiętywałam. Później kogoś poznałam. Było fajnie - zapomniałam o byłym, ale nie wyszło tak jak chciałam. Obecnie jestem sama czasem coś mi się wspomni, ale już bez emocji. Dobrze mi samej. I Nie ma złotego środka! Jedynie czas leczy rany, a ile tego czasu potrzebujemy? Sprawa indywidualna ;)

oj przejdzie, wiem ze teraz wydaje Ci się to wielka sprawą, ale założę się ze teraz dopiero poznasz prawdziwa miłość. Ja pamietam jak 10 lat temu zostawił mnie chłopak którego kochałam nad życie ( tak mi się wydawało) myślałam wtedy ze już nic dobrego mnie nie spotka. A tak naprawdę jakbym teraz tego człowieka zobaczyła na ulicy to chyba aż bym go uściskała z wdzięczności. Dzięki temu ze mnie zostawił ( bo ja bym tego na pewno nie zrobiła) dopiero zaczęły dziać się dobre rzeczy w moim życiu. Poznałam prawdziwych przyjaciół , spotkałam super chłopaka który obecnie jest moim mężem ❤️ No poprostu, wszystko poeknie się ułożyło. Tobie tez tego życzę kochana, ściskam! 

ja po moim byłym byłam sama 2.5roku. Później poznałam mojego męża :) 

rozstałam się w wieku 25 lat, po 6 latach, po wspólnym mieszkaniu. 
Poznalam męża mając 27 lat (no tuż przed urodzinami) i to najlepsze co mogło mnie spotkać ;) samo to, ze zostawił Cię z takiego powodu znaczy, ze nie był tym jedynym ;) 

Oczywiście, ze po rozstaniu cierpiałam, mimo ze oboje wiedzieliśmy, ze to nie ma już sensu. Ale jak dziewczyna wyżej napisała - byłam bardziej rozczarowana, ze to nie to, niż tęskniłam za tym co nas łączyło ;) 

Ułoży się, tylko daj sobie czas ;) 

Edit: męża poznałam przez zupełny przypadek, nie wierze w szukanie miłości. Tylko w otwartość na możliwości.