Temat: Jak jej pomóc?

moja mama tez ma raka. bylo mi ciezko strasznie jak tata powiedzial ze lekarze nie daja jej duzo czasu. ja wtedy chcialam byc sama. trudno mi bylo o tym z kims rozmawiac bo wciaz plakac mi sie chcialo. mialam znajomych internetowych. to im pisalam w sms co czulam. bylo mi lezej wtedy. nie znam jej. ale uwazam ze wystarczy ze bedziesz przy niej. ze ja przytulisz. slowa nie sa wtedy wazne.
ps. moja mama walczyla z choroba i wciaz walczy ale lekarze wtedy sie pomylili. zyje . od tego czasu minelo 4 lata.choroba pokazuje swe oblicze co 2 lata . ale narazie jest ok.

Myślę, że to, co zrobiłas jest odpowiednie.Niestety z autopsji wiem, co znaczy taka straszna choroba bliskiej osoby. Najgorsza jest nasza bezsilność, nic nie możemy zrobić. Dlatego trzeb mieć kogoś, kto wysłuch, z kim możemy pomilczeć. Spytaj się tej dziewczyny, czy nie potrzebuje pomocy w sprawach życia codziennego typu zakupy, płatności, a nawet czy ma czas,żeby coś zjeść.W stresie zapominamy o tym,że musimy jeść, spać.I jak tyle będziesz robić, to jest bardzo dużo.Trzeba wiedzieć,że nie jest się smym i że jak przyjdzie najgorsze też będzie ktoś obok.Delikatnie szwagrowi zwróć uwage,żeby zaopiekował sie swoją dziewczyną,żeby po prostu był przy niej.  

Ona jest bardzo zorganizowana, jeśli chodzi o codzienne obowiązki - myślę, że w ten sposób próbuje zapomnieć o tym co najgorsze. No i sama mi mówiła, że ona tak nie potrafi milczeć, uciec od wszystkich, ona ma ochotę wyżygać wszystko, co jej nie pasuje, dlatego słucham, radzę, czasem i śmieję się z nią z błahych spraw..... Gonię ją do jedzenia, bo się miga, waży 50kg szczypiorek a nie chce jeść i mówi że gruba jest. Hehe.

Ja przezyłam smierć babci widziałam jak umierała na raka i nie chciałam byc wtedy sama;(była przy mnie mama,to ona mi pomogła i psycholog...zalamałam się i nie widziałam sensu by dalej żyć.
Nie wiem co bym zrobiła jak by to była moja mama;(Najwazniejsze chyba zebyś była przy niej,przytuliła i w razie cos zeby mogła sie wygadać.