Temat: dziewczyny mam problem:(

a chodziszn a terapie? jak tak to porusz ten temat jak nie to powinnas serio.... to wszystko w Twojej glowce siedzi....ja akurat nie mialam problemu z tym jaki Ty masz ale tez mialam swoje przy wychdozeniu z any.... a nawroty sie zdarzaja , mi rowniez sie zdarzaly i nie powiedziane ze jeszcze sie nie zdarza, ale nauczylam sie kontrolowac siebie etc, wiec i Ty dasz rade! powodzenia!

panicznie boje się normalnie jeść i żyć w nieco mniejszym ruchu jak najbardziej normalnym:(

Wiesz, ja nie przechodziłam przez coś takiego, ale moja bliska koleżanka chorowała na bulimię. Kiedy wychodziła z choroby zajęła się malowaniem. Jej największa w życiu pasją. Początki nie wychodziły jej za dobrze, bywała bardzo agresywna. Ale z czasem przyswoiła sobie plan dnia. Posiłki jadała zawsze z mamą. Wszyscy domownicy bardzo nad nią czuwali aby nie pozbywała się tego co zjadła. I jakoś mniej więcej, stopniowo przez 2,5 roku wychodziła z choroby.

Jedna moja znaloma wychodzi z anoreksji i przytyła naprawde sporo, nie wie ile dokładnie bo nie wolno jej się ważyć ani mierzyć - nawet ona sama nie wie, jest samozaparta jeśli o to chodzi :P no ale po ciuchach widzi że utyła bardzo i widzę ze też zaczyna schizować... Bierze obecnie tabletki które pomogą jej przytyć, to już je wyrzuca, nie łyka ich, liczy chorobliwie kalorie, i widać ze jak się nie powstrzyma to znów w to wpadnie...

Terapia to pierwszy krok, jednak jest potrzebny ktoś kto pomoże Ci zaakceptować siebie jako osobę, charakter a nie to jak się wygląda :)