Temat: czuję się jak śmieć ...

Naszą gadką to możemy pomóc w pierdołach a nie problemach, ona ma poważne problemy i powinna skorzystać z pomocy specjalisty - a jeśli nie chce to jej życie i jej decyzja - albo się zdecyduje albo sama się będzie ciągle pogrążać.

ewipkaa Myślałam o psychologu, ale nie chcę o tym rozmawiać z mamą. Wcześniej byłam głupia, cięłam się na rękach i wszystko zauważyła, sama załatwiała mi wizyty. Nie chcę chodzić do szkolnego, bo nie wydaje mi sie ta pani zbyt miła i mnie od siebie odpycha swoim zachowaniem. Psychiatra raczej nie jest mi potrzebny. 

A do psychologa nie musisz chodzić ani szkolnego ani za porozumieniem/zgodą/wiedzą mamy

Szczerze? Moje problemy skończyły się gdy się pozbyłam chłopaka (byłam z nim 3,5 roku) i weszłam w nowe towarzystwo. 

Nie ma co się okłamywać, dzisiejsze czasy są cięższe niż mieli np. nasi rodzice, dawniej młodzież z osiedla była zgrana i razem się bawili, dziś każdy sobie rzepkę skrobie, ew. są grupy które na obcych patrzą nieprzychylnym wzrokiem. Dasz radę. Spróbuj żyć z dnia na dzień, nie myśleć co będzie jutro, przeżywać każdy dzień jak by był ostatnim. Nie okaleczaj się, uwierz mi że się później będziesz tego wstydzić. Ja własnemu narzeczonemu nie przyznałam się skąd to się wzięło.. choć pewnie sam się domyślił. 

Spróbuj żyć pozytywnie przez miesiąc-dwa, jeśli nic się nie zmieni, wtedy się udaj do psychologa :) Ja dałam radę to Ty też dasz :) Uwierz w siebie, nic ci nie da użalanie się że jesteś gruba i brzydka, odpicuj się wymaluj oko, przejdź przez miasto jak miss polonia, ludzie lgną do ludzi którzy są pozytywni :) Powodzenia :)

Ty się mogłaś ciąć z czystej głupoty a z JEJ CAŁEGO POSTU wynika że dziewczyna ma DUŻE PROBLEMY ze sobą

Kochana 4 lata temu ja też mówiłam że nie potrafię tak żyć, że nigdy w życiu nic nie osiągnę, że jestem i pozostanę zerem do końca życia. Wypisywałam podobne posty na forach internetowych, praktycznie dzień na dzień płakałam. Wiadomo każdy ma inną psychikę, dlatego jej poradziłam żeby spróbowała chociaż przez miesiąc, 4 tygodnie to nie tak długo a może się okazać że za 4 tygodnie napisze tu posta w którą kieckę ma się ubrać bo nie wie do której jej pasują kolczyki. Może się również okazać że faktycznie nie da rady, choć ja w nią wierzę z całych sił, bo widzę w niej siebie samą, i wtedy niech się uda do psychologa. Terminy do psychologów i tak są długie, więc również może się zapisać a w tym czasie próbować sobie sama poradzić, i się okaże że wcale nie musi już do nikogo iść ;)