Temat: do bulimiczek

Rodzice zauważyli problem z jedzeniem (i zachowaniem), najpierw zdiagnozowano mi depresję. Leczyłam się kilka lat bez skutków (lekami i terapią). Teraz od niecałego roku chodzę na terapię poznawczo-behawioralną i już niedługo kończę, leków od jakiegoś czasu też już nie muszę brać.
Bez pomocy dobrego terapeuty nigdy nie wyjdziesz z tego całkiem, musi się w głowie pozmieniać.
(a terapia u mnie trwa długo, bo bulimia się u mnie wzięła z szeregu powodów)

1. Nie i szczerze w to wątpię, wpadłam w to jak nałogowy palacz;//

Ja walcze z nia od 7 lat mialam przerwe 2 lata nie wymiotowalam ale zaczelam znowu nie wiem dlaczego zdaza mi sie raz na tydzien jak mam nerwy w pracy i w domu. Mam juz tego dosc, dzis zaslablam na miescie jak bylam na zakupach zakonczylo sie upadkiem na chodnik porwaniem nowych spodni na kolanach jak rowniez starciem w nowych butach nosków, ale rece cale. Same negatywne skutki wymiotow malo zelaza w organizmie mialam skierowanie do szpitala nie poszlam, anemia.

czy udało się komuś z tego wyjść? nie powiedziałabym, to siedzi w głowie choc staram sie z tym wygrywac czasem i tak przychodzi.
w jaki sposób? codziennie walczę
 jak rozpoznałyście że to bulimia? za czesto prowokowalam wymioty przeczyszcalam sie i inne tego typu "świetne pomysły" i gdy w sytuacji stresowej chcialo mi sie wymiotowac bo to przynosilo zawsze takie odstresowanie...

pytam,, czy udało się komuś z tego wyjść?" bo ja od ponad miesiąca po kilka razy dziennie mam napady i wymiotuję i wydaje mi się że bez tego już nie umiem żyć niby wstanę rano jest normalnie minie pół godziny samo przychodzi

.