Temat: utracona przyjaźń

nastapił jakiś przełom w moim życiu, uświadomiłam sobie ile i co straciłam
miałam przyjaciółkę, poznałyśmy się gdy miałyśmy 6 lat, 10 lat przyjaźni, wzlotów i upadków, wszystko razem, jak siostry. Mogłam robić przy niej wszystko, mimo że charaktery miałyśmy zupełnie inne, ja się łatwo obrażam, a ona zawsze we wszystkim była lepsza-w wyglądzie, stosunkach ze znajomymi, w powodzeniu u chłopaków..parę ostatnich miesięcy naszej znajomości-ba,  miesięcy, tu można mówić już chyba nawet o latach-nie było kolorowych, to wszystko o czym wspomniałam wyżej przesądziło o tym, że nie dogadywałyśmy się już tak jak kiedyś, a kiedy skończyłyśmy gim skończyło się wszystko. Ona się wyprowadziła, przyjeżdża na weekendy, chodzimy do szkół oddalonych od siebie o 50 km. Nie ukrywam, miałam/mam jakiś żal do niej o to wszystko, nie pomagałam i nie wspierałam jej kiedy się wyprowadzała-aż wstyd przyznać, ale kiedy robiła pożegnalne coś ja pojechałam na bezsensowne spotkanie z nową klasą..
kontakt nam się urwał, w listopadzie spotkałyśmy się na imprezie, i nachlane przepraszałysmy się, obiecałyśmy sobie, że to się zmieni, ale się nie zmieniło, od tego czasu ani razu ze sobą nie gadałyśmy, nie wysłałyśmy sobie ani jednego sms-a
w piątek stłukło się zdjęcie, na którym jesteśmy razem, w nocy z piątku na sobotę śniło mi się, że ona umarła, a ja nawet o tym nie wiedziałam, jak się obudziłam byłam wstrząśnięta i trzyma mnie to do teraz. Tęsknie za nią, za naszymi rozmowami, ale ona..ja..my już nie jesteśmy tymi samymi osobami, jesteśmy sobie obce, ja nie tęsknie za tą dziewczyną, ja tęsknie za moją starą Moniką, wiem, że to już nie wróci, płaczę, ale zdaję sobie z tego sprawę, z tego, ze nie jesteście w stanie mi pomóc też
nie wiem dlaczego to napisałam, musiałam się wygadać/wypisać
czy któras z was równiez straciła przyjaciółkę, jak udało wam się wygrać ze wspomnieniami?

*to wszystko jest napisane bardzo chaotycznie, ta historia jest znacznie dłuższa