Temat: beznadziejna ja:(

hej:) kiedyś pisałam już podobny post, ale jakoś ten temat powraca, zwłaszcza teraz kiedy jest okres przedswiąteczny i sylwestrowy. Mam 23 lata i jestem sama, czasem mi to nie przeszkadza, ale czasem jest mi z tego powodu tak źle i przykro. Nigdy nie byłam w związku, nigdy nawet nie całowałam się z chłopakiem, a co dopiero coś więcej... Ostatnio coraz więcej osób jak sie mnie pyta, czy w końcu mam kogoś i mówie, że nie to patrzy na mnie z politowaniem ( myśle, że wiecie o co mi chodzi). Większość kolezanek ma kogos, ostatno zostałam zaproszona na spotkanie, gdzie były 3 pary i ja... domyślacie jak sie czułam, jak każda para razem siedziała, przytulała się, a ja udawałam, ze tego nie widzę...Nie mówie już o rodzinie, która cały czas jakieś teksty co do tego puszcza, złwaszcza babcia, która powtarza, ze gdybym schudła to pewnie ktoś by się mną zainteresował. wiem, że jestem gruba, może nie za ładna, no ale czy naprawde wygląd jest najważniejszy...wiem, że jest ważny, ale bez przesady. chociaż z drugej strony może , skoro jestem cały czas sama, to rzeczywiście waga ma znaczenie. Jak popatrze na kolezanki to wszystkie chudzinki. Chciałabym mieć z kim iść do kina, na spacer, po świateczne prezenty itd. a tak, chodze sama po centrum handlowym i patrze na te szczęśliwe pary... Po tym tylko w jedzeniu znajdue jakieś pocieszenie, chociaz tylko na 15 minut... wiem, że nie warto sie obzerać, ale to czasem jest silniejsze. mam 23 lata a moje życie wygląda tak, ze jade na uczelnie, wracam z uczelni i siedze w domu, teraz to juz nawer wstydzę się iść na siłownie, albo aerobik bo juz słysze w głowie te teksty o moim wyglądzie..jaka ona gruba, tłusta itd... Kiedyś ktoś na vitalii poradził mi żebym umówiła się z kimś przez neta i tak zrobiłam, ale to była totalna porażka... on chyba inaczej sobie mnie wyobrażał.... nie wiem czemu żaden chłopak nie spojrzy na mnie jak na kobietę... moze naprawde jestem taka odrzucająca... Marze o miłości, czy nawet prawdziwej przyjaźni, ale wiem też że siedzac w domu i sie obżerajac tego nie znajde. Niedługo będzie wigilia i rodzina znowu powie najpierw, ze przytyłam, a potem że jestem żenująca, bo ciagle sama. Niektóre koleżanki są pozaręczane, mają nawe daty ślubu wyznaczone... Ja kończe studia w czerwcu i nie wiem co będe robiła w życiu, chciałabym się usamodzielnić i wyrwać z domu rodzinneo, bo nie chce być cały czasna utrzymaniu rodziców, ale samemu to trudniej - wiadomo. Może w ciagu studiów powinnam robic coś więcej- jakieś języki, kursy, certyfikaty itd. . Jakieś poczucie beznadzieji mnie ogarnęło...nie wiem co robic i czemu tak jest ze mną...