- Dołączył: 2007-11-24
- Miasto:
- Liczba postów: 2
12 sierpnia 2011, 20:24
Witajcie,
długo zastanawiałam się w którym miejscu umieścić swój temat. Skończyłam
właśnie Dukana. Schudłam ponad 10 kg, ważę teraz 60kg przy prawie 170
cm wzrostu. Ale miałam ogromny problem. Ciągle uważałam, że nadal
powinnam trochę schudnąć, że jestem za gruba. Myślę, że nie nazwałabym
tego anoreksją bo mimo wszystko coś jadłam, nie głodziłam się
specjalnie. Dlaczego Wam o tym piszę? Może dlatego, bo
niektóre/niektórzy z Was mają podobnie?
Do mnie wyciągnęła pomocną dłoń moja przyjaciółka. Najpierw próbowała mi wszystko przetłumaczyć, a potem dała mi książkę:
http://www.cetlin.pl...8362343379.html autorstwa:
Sarah Maria. Książka pomogła mi bardzo i wreszcie akceptuję swój wygląd
![:)]()
Czy może ktoś z Was również czytał tą książkę i ma podobne odczucia? A
może znacie podobne ciekawe pozycje, które pomogłyby innym tak jak mnie?
- Dołączył: 2011-08-12
- Miasto: Staw
- Liczba postów: 10
12 sierpnia 2011, 20:31
nie, nie czytałam , ale doskonale wiem , jak to jest .
pomimo tego ,że otyła nie jestem , ciągle siebie widzę jako gruba.
ale tez specjalnie jakoś się nie głodze.
jem 1500 kcl i styka. i oczywiście sport. ^^
- Dołączył: 2011-08-11
- Miasto: Szczecin
- Liczba postów: 87
12 sierpnia 2011, 20:50
widzę że z Ciebie niezła kłamczuszka, według paska waższ 61,6 a nie 60!
12 sierpnia 2011, 21:51
a czy to wazne ze napisała 60, a na pasku ma 61,5? ;///
najwazniejsze, że wyrwała się z tego błędnego koła braku akceptacji swojego wygladu. mimo iż wiedziała, że schudła i wygląda dobrze, ale podswiadomie czula mimo wszystko 'grubosc'.
gratuluje sukcesu:) najwazniejsze, ze sie udało!
Edytowany przez 7ada73ddb169c17cd5b711ce5e29b7e9 12 sierpnia 2011, 21:52
- Dołączył: 2011-01-22
- Miasto: Sydney
- Liczba postów: 677
13 sierpnia 2011, 10:38
Ja kiedyś ważyłam 85 kg przy wzroście 163cm to było w gimnazjum i wiele przez ten okres wycierpiałam. Teraz ważę poniżej 70 kg i dalej próbuję się odchudzać ale dalej widzę siebie jako tę 85kg dziewczynę.
Czy może ktoś z Was również czytał tą książkę i ma podobne odczucia? A
może znacie podobne ciekawe pozycje, które pomogłyby innym tak jak mnie? 
