Temat: metabolizm po antydepresantach.

Był 1996. Psychiatra pochyliła sie nad receptą i już, już ją miała wypisać ale przyjrzała mi sie uważnie i powiedziałą, że jednak da coś, po czym nie przytyję i wstrzeliła sie w 10, nawet minimalnie schudłam. Po trafieniu na oddział nerwic (nazwa myląca) zmienili mi leki na takie, które działały trochę gorzej ale ich skutkiem ubocznym była niecheć do węglowodanów. Nie zjadało się całej porcji ziemniaków z obiadu tylko pół bo od reszty odrzucało. Na wstępie poleciało 5 kg, jak się trochę przyłożyłam, nastepne 8. Efekt wow mija po jakimś czasie ale o tyciu po pigułkach, które brałam nie mogło być mowy. Przy odstawianiu przytyłam trochę za pierwszym razem i wcale za drugim. Nastrój nieco się obniżył więc sie pocieszałam na stoisku ze słodyczami, nie że z pwietrza.

Także jeśli nie zaliczyłaś epizodu paranoidalnego, nie masz schizofrenii ani tego kalibru problemów, NIE musisz sie godzić na branie leków po których czujesz sie jak 80-letnia staruszka i tyjesz pomimo diety i cwiczeń. Sory że tak piszę, wiem że już musztarda po obiedzie, ale może komuś to pomoże nie rozpieprzyć sobie metabolizmu przed 20-tką. Leków jest tyle, że naprawdę można dobrać coś, co poprawi jakość życia zamiast ją pogarszać. Nawet ze wspomnianymi psychozami da się dziś coś pokombinować. 

Ja po Lerivonie przytylam 15 kg w 3 miesiace, to dopiero bylo szalenstwo. Przy Escilatopramie u mnie tendencja wzrostowa jest niewielka (od 10 lat biore, probowalam odstawic, ale kazdorazowo konczylo sie nawrotem zaburzen lekowych):(. Niemniej samo juz odstawienie Escilatopramu skutkuje u mnie tym, ze waga zaczyna spadac, bo obniza mi sie laknienie.

Ja po Asertinie schudłam gdyz niewiele chciało mi sie wtedy jeść.