Temat: Boję się schudnąć i być atrakcyjna

Dziękuje każdemu kto dotrwa do końca i sypnie dobrą radą.

Może to się wydawać niepojęte ale tak jest, pamietam gdy koleżanka zapytała się mnie dlaczego mi nie zależy aby dobrze wyglądać, cóż, sama wtedy nie wiedziałam, miałam wewnętrzny strach, czuje się bezpieczna w mojej tuszy, boje się wykorzystania przez facetów ale głównym powodem jest miłość...za czasów bycia szczuplejszą miałam 2 partnerów, dzięki Bogu ze w jednym byłam zauroczona ale jemu chodziło o jedno a drugi to była tylko przygoda.. otóż jestem bardzo kochliwa, można powiedzieć ze obsesyjnie się potrafię zauroczyć i po 2-3tyg mi mija ALE zawsze gdy mi się ktoś spodobał wyobrażałam sobie nasze życie, ze jesteśmy dla siebie stworzeni, zapatrzeni po grób, mamy rodzinę i było takich facetów może z 4 którzy tak zawrócili mi w głowie, wszystko na szczęście zostało w mojej wyobraźni bo byłam w tych etapach gruba i nie miałam odwagi przyznać się do uczuć, dlaczego na szczęście ? Bo teraz gdy sobie o tym przypomnę mdli mnie, jeden babiarz i ruchacz którego miałam nadzieje zmienić, drugi alkoholik z problemami którego miałam potrzebę sprowadzić na prostą a o reszcie szkoda gadać... i gdyby nie moja tusza kto wie gdzie ja bym byla teraz...pewnie z brzuchem i najniższą krajową bo to byli faceci bez perspektyw jak sie po zniknięciu banki zakochania okazało.

Nie ufam sobie i swoim uczuciom, jestem bardzo wyniosła, mam wiele zainteresowań i trochę narcystyczna oraz uważam się za lepszą od innych, przyznaje wprost ze może nie są to lubiane cechy osobowości ale pomogły mi nie skończyć z przygłupami na piciu i paleniu pod sklepem, za to dużo czytam i mam swoje pasje które rozwijam.

najgorsze jest to ze taka kochliwosc w mojej rodzinie jest u siostry i matki, siostra pierwszego partnera poznała bardzo młodo, wyszła za niego, maja dzieci i po latach się rozwiodła, nie zakosztowała życia, aktualnie znowu wpadła z miłością z beznadziejnym typem ale wiadomo ze zakochanemu nie przegadasz i tu jest mój problem bo nad sercem nie da się zapanować a ja panicznie boje się stracić kontrolę, na błędach matki i siostry obiecałam sobie ze nigdy tak głupio nie wpadnę, ale skoro wpadałam w myślach to tym bardziej w prawdziwym życiu może się zdazyc...boje się panicznie ze zakocham się w nieodpowiednim i po latach otworzą mi się oczy..

potrzebowalam się wypisać i wygadać i prosić o radę, jest mi ciężko o tym rozmawiać z kimkolwiek dlatego dziele się tutaj szczerze jakkolwiek to brzmi.