Temat: Coś o mnie i o zdrowiu

Na początek pragnę się przywitać :) Jestem tu nowa, właściwie to nie wiem, czemu się tu zalogowałam, może z chęci wygadania się, albo z innego powodu, sama nie umiem odpowiedzieć sobie na to pytanie... Ma 17 lat, wiem, że to młody wiek, ale trochę przeszłam i chciałabym się tu wygadać. Nie chodzi tylko o odchudzanie, bo nie byłam i nie jestem na żadnych dietach, tu chodzi o walkę z samą sobą, ze swoją psychiką i walkę o silną wolę! To będzie długi post, ale myślę, że konkretny i mam nadzieję, że pomoże Wam w walce o te wartości, które powyżej wymieniłam! :)

Wszystko zaczęło się kilka lat temu, bodajże w 2008 albo 2009 roku... Bez powodu przybyło mi kilka kilogramów, był płacz, załamanie. Najbardziej dobijało mnie i przyznaję- dobija do tej pory jak widzę, że chude osoby wsuwają wszystko co popadnie, kilka czekolad jedna po drugiej, tłuste, smażone rzeczy, fast foodów. Bardzo mnie to boli, a wtedy bolało jeszcze bardziej. Odrzuciłam smażone, tłuste rzeczy, słodycze typu batoniki, czekolada jadłam bardzo sporadycznie. W niedługim okresie przytyłam, był okres, że ważyłam około 58-59 kg przy wzroście 157 cm, dla dziewczyny, która stawała się młodą kobietką i w dodatku była w głupim wieku gimnazjalnym był to dramat. Poszłam do lekarza, ten dał skierowanie na badanie tarczycy- TSH i glukozę. I owszem, moje obawy się sprawdziły, TSH było powyżej normy, co świadczy o niedoczynności tarczycy, a glukoza nieznacznie podwyższona, najwięcej miałam chyba 113 na czczo z tego co pamiętam. Trafiłam do pani "endokrynolog", tak, wzięłam tę nazwę w cudzysłów, ponieważ ta pani olała mój problem konkretnie :( Miałam się zgłaszać mniej więcej raz w roku na kontrole czyli ważenie, mierzenie (brrr jak ja tego nie lubię!), mierzenie ciśnienia. Gdy mówiłam o mojej wolnej przemianie materii ta mówiła, żebym ćwiczyła dużo i do widzenia. I tu są schody, ja bardzo szybko się męczę, mam bardzo szybkie tętno, chodzę nawet na kontrole do kardiologa, ale nie leczę się, tylko na kontrole, bo może to od tego wieku dojrzewania. Na EKG wysiłkowym podczas szybkiego marszu miałam około 190 uderzeń na minutę. I cóż było robić, ćwiczyłam nie za dużo, o biegu nie ma mowy, nie jadałam słodyczy, smażonego, tłustego. W 2010 roku, gdy to miałam egzaminy gimazjalne, stresy, ogólnie ciężki dla mnie rok, troszkę schudłam, a w wakacje przed liceum ćwiczyłam codziennie około 50 brzuszków dziennie, wymachy rękami, około 10 minut na stepperze, wiem, że to mało ale moje serce więcej nie zaakceptuje, że tak powiem ;/ Powinnam mieć większą kondycję a tu guzik, puls niesamowicie duży mam pomimo długotrwałych ćwiczeń. W wakacje też bardzo ograniczyłam słodycze, zero smażonego, tłustego, fast foodów. No i schudłam.... 2kg ;/ Człowiek o normalniejszej przemianie materii schudłby o wiele więcej, ale cóz, życie.

Ale do czego zmierzam. Kilka faków ominęłam, bo i tak to dłuuuuugi post :) Jakbyście miały pytania co do mojej osoby lub mojej historii to śmiało pytać :) Zmierzam do tego, żebyście uwierzyły, że pomimo zachwiania hormonalnego, można schudnąć! Trzeba w to uwierzyć i mieć silną wolę! Jeśli jednak pomimo długich starań Wam się nie udaje, to najlepiej idźcie do jakiegoś świetnego endokrynologa i wyjaśnijcie to! Ja w Was wierzę, uda Wam się! Ja bym chciała schudnąć z 53 kg do 48 kg, mam 160 cm wzrostu.  Mam nadzieję, że mi się uda. Choć sama w siebie czasem nie wierzę, przyznaję się. Pozdrawiam serdecznie! :*