Temat: Nie potrafię przestać się obżerać! Jak wrócić do zdrowych nawyków?

zmień swoje nawyki żywieniowe NA STAŁE, bo inaczej w kółko do końca życia będziesz chudła i tyła.. albo gorzej będziesz tylko tyła. masz bardzo złe podejście wydaje Ci się, że podietkujesz schudniesz ile chcesz i waga będzie stała mimo, że wrócisz do podżerania słodyczy? a guzik, to nie jest takie proste. musisz znaleźć taki sposób żywienia na którym będziesz w stanie wytrwać, a jedynie z czasem podbić kalorie.. słodycze można jeść, ale od czasu do czasu tylko i trzeba się ruszać..

Ja już miałam tak dość ciągłego chorowania, osłabienia i odchudzania, że doszłam do punktu "pieprzyć to". Przestałam się odchudzać, zaczęłam wpierdzielać poczatkowo po 4-5tysi kalorii dziennie - boczek, śmietana, mascarpone, kiełbasa od chłopa, twaróg, jajka z majonezem, trochę warzyw i ziemniaków - ale nie przeginałam z ich cieciem, spokojnie z 50-70g węgla wchodziło. Na poczatku minimalnie schudłam, potem waga stanęła. Potrzebowałam 6 tygodni takiego jedzenia żeby bezpiecznie móc zacząc znów się odchudzać. Bezpiecznie w snsie że nawet po nadmiernym kalorycznym cieciu chcący lub niechcący nie mam potrzeby wytarzac sie w węglowodanach z czekolady i drożdżówek. Normalnie biorę boczek, nadchodzi sygnał sytości i przestaję go jeść. Czasem wchodzi myśl "chcesz jakiegoś węgla" wiec zjadam paprykę i juz. Polecam.

Jeżeli nie potrafisz wrócić do "nawyków" to zwyczajnie nie były one nawykami tylko przymuszaniem się do czegoś, jeśli coś lubię to nie zbaczam z torów by musieć ponownie na nie wracać. Mam nadzieję że rozumiesz o co mi chodzi, i nie obraź się ale z tego co piszesz to się ze sobą szarpiesz, stosujesz dietę która ci nie służy, skoro ciągle myślisz o innym jedzeniu. 

Skoro rzucasz się na węglowodany to dieta low carb nie jest dla ciebie - przecież to logiczne. Skomponuj zbilansowaną dietę uwzględniającą wszystkie makroelementy w umiarkowanej ilości i powinno się poprawić. Możesz też spróbować z wysoką ilością węglowodanów dobrej jakości - mi to pomogło po miesiącach low carb, gdy myślałam, że już nigdy nie będę jeść jak człowiek. Co prawda pierwszy tydzień czułam się jak baryłka w związku z retencją wody, ale teraz spokojnie pochłaniam 300g węgli dziennie i czuję się świetnie ;) 

O to to! I poniżej własne słowa autorki: Jak jestem na diecie to jem Low carb high fat. Dobrze się wtedy czuje i nie jestem głodna, ale po jakims czasie rzucam się na węglowodany i nie potrafię na drugi dzień wrócić do diety i tak się czasami ciągnie dniami.

Po uj to low carb, skoro ciągnie cię do węgli (co jest naturalnym zjawiskiem, bo organizmu na dłuższą metę nie oszukasz)? Do tego stopnia że rzucasz się na nie bez opamiętania?

Nie wiem dlaczego ale przez długi czas wmawiałam sobie ze dieta LCHF (lub keto za którym nie przepadam) jest najlepsza dla mnie bo niestety uwielbiam mieso, kiełbasy, sery, śmietanę, awokado itp. Poza tym na LCHF szybko chudnę w talii i nie mam wzdęć. Ale również uwielbiam węglowodany, ciemny chleb ziarnisty, kasze itp które od jakiegoś czasu w mojej głowie to samo zło 😩 stosuje intermittent fasting (post przerywany) ponieważ lubię się porządnie najeść wiec wole zjeść np duży lunch i kolacje niż jeść posiłki po 400-500 kcal od rana do wieczora. 
jestem członkiem grupy intermittent fasting na Facebooku i tam wiekszosc ludzi je keto lub LCHF i mówią o tym jakie zle są węglowodany i cukry... 
myslalam o tym żeby włączyć do diety zdrowe węgle typu słodkie ziemniaki, kasze, warzywa strączkowe itp.

zaczęłam sobie zdawać sprawę ze ‚zabraniam’ sobie jedzenia wielu produktów ze po jakims czasie moje jedzenie mi się nudzi a gdy jestem głodna myśle o kromce chleba z masłem czy kilka młodych ziemniaków do obiadu...

Jedyne owoce na które sobie pozwalam to maliny i truskawki. Od czasu do czasu zjem tez jabłko a banany czy winogrona jem tylko kiedy mam wszystko gdzieś i się obzeram (o ile starczy mi na nie miejsca po zjedzeniu tony czekolady, chleba i innych) a makaronu nie jadłam już chyba od roku. 
wiem ze to brzmi śmiesznie ale ciagle wbijam sobie do głowy ze nie schudnę i będę miała napady głodu jedząc węglowodany 😩

W du...ie miej zdanie innych, niech jedzą jak chcą niech myślą co chcą, ale jeśli Twój organizm się buntuje to znaczy że to nie jest rozwiązanie dla Ciebie. Żeby jeść "normalnie" musisz wyzbyć się strachu, jedzenie nie powinno wiązać się z takimi odczuciami, zbuduj z jedzeniem zdrową relację a wszystko się samo ułoży.

Edit: im więcej narzucasz sobie ograniczeń, tym większy głód. Kiedy wszystko jest dozwolone mijają ochoty.

Wbijasz sobie do głowy, że będziesz miała napady głodu jedząc węglowodany i w efekcie masz napady głodu nie jedząc węglowodanów. Zdajesz sobie z tego sprawę? 

U lasek, które sie latami odchudzają, odczucie "nie jestem głodna" to za mało. Potrzebne jest odczucie "jestem nasycona" :)