Temat: Nie zdaje sobie sprawy jak wyglądam

Dlatego mi się wydaje, że warto się ważyć. Ja przytyłam jak przestałam stawać na wagę. Okres załamania diety- bałam się wejść na wagę. Wydawało mi się, że może mam więcej z 2-3 kg i coraz częstsze wpadki i nagle bach nie wchodzę do spodni. Powiedziałam koniec i się zważyłam i +10kg. 8 już zrzucone, do celu zostało mi około 3-4 kg i te ostatnie kg idą mi opornie. Przyznaję że jestem osobą " nadrabiającą w weekendy" ale choćby nie wiem co- ważę się. Jak zobaczę 2 kg więcej to już zapala mi się lampka. Wtedy następuję otrzeźwienie.

Ja jak patrzę na siebie grubą to widzę, że jest źle ale w podświadomości wydaje mi się, że to nie moje ciało. Nie wiem jak to wytłumaczyć, w głowie jestem szczupła łaska, a ten tłuszcz to nie mój tylko się do mnie przykleił.

Witam w klubie.
Nigdy nie zapomnę dnia jak zobaczyłam siebie w przypadkowym zdjęciu "niepozowanym". Byłam w wielkim szoku i nie wierzyłam, że tak wyglądam! Wchodząc na wagę nie wiedziałam gdzie w moim ciele znajduje się te 90 potem 100 kilogramów. Nie czułam różnicy i nie czułam się bardzo grubo.
Dopiero gdy przeglądałam zdjęcia w telefonie mojego narzeczonego to zobaczyłam jak wyglądam naprawdę. To było straszne.
Przez trzy dni chodziłam struta i zdołowana. Jakby ktoś w nocy wpompował mi te kilogramy podczas snu.
Musiałam po tym dojść do siebie i wszystko przemyśleć. Obecnie robię sobie zdjęcia porównawcze raz w miesiącu, żeby być świadomą mojego wyglądu.

 tak samo uważam. Gdybym nie sprawdzała ile ważę co jakiś czas, to pewnie też stanęłabym na wagę po kilku miesiącach i dziwiła się. 

Patrze w lustro i nie widze roznIcy. Ja gruba czy gruba. Widac po ubraniach, ale to mnie nie przekonuje, ze wszystkie sa do wywalenia na smietnik. Kilogramy na wadze? Duzo, ale te dietetyczne tabelki to musi byc jakies oszustwo. Przeciez jestem szczupla! 

Widze zdjecie. O kurczaki... ale grubas, ale zbrzydlam. Tylko ogladanie zdjec jakos pomaga.

Mysle o tym jak o alkoholizmie. Alkoholik uwaza, ze nie ma problemu z alkoholem. Tak sie przekonywalam do swojej otylsci. Schudlam kilka kg i od nowa mam blokade, bo znowu zaczelam uwazac, ze jestem szczupla, a uwielbiam jesc. Jedzenie to najwieksza przyjemnosc. Powtarzam sobie, ze to co widze wyglada niegroznie, bo widze sie codziennie. Przyzwyczajenie. Wpisuje sobie tabelki dietetyczne i wychodzi, ze jednak nie jest dobrze. Gdyby czlowiek uwazal naprawde, ze jest zle, to od razu bylaby pelna mobilizacja i naprawa.

to bardzo dziwne, ale potrafie byc dla siebie wyjatkowo wymagajaca i jednoczesnie bardzo poblazliwa. w sensie w lustrze powiem sobie, ze wygladam strasznie, wiloryb i w ogole masakra, ale jak widze serniczek to "zasluzylas sobie kochana" :D

Ja od 30 lat ważę się codziennie i nikt mnie nie przekona, ze to jest zle. Jak tylko widzę, ze idzie w złym kierunku, to się natychmiast mobilizuję.

Nie miałam tak, kiedy byłam otyła zdawałam sobie sprawę jak wyglądam, od ponad 3 lat kiedy jestem normalna/szczupła też wiem. Zawsze jakoś realnie siebie widzę. 

jak miałam nadwagę to zawsze było mi dosłownie smutno i byłam wściekła na cały świat, że dziewczyny chodzą w mini, mają zgrabne nogi, a ja taka kluska- wiecznie w ługich spodniach i koszulce z rękawkiem, żeby tylko jak najwięcej zakryć. Przymierzałam biustonosze w sklepie i widziałam ogromny brzuchol, ze podni wylewał się wałek. Ale jakoś nie wiedziałam chyba jeszcze co to odchudzanie, czy zdrowe odżywianie. Najwięcej ważyłam ok 64kg przy 153cm wzrostu. Dziś ważę 48,5kg. Ktoś powie, że chudzielec jak to teraz czyta i czego ja mogę chcieć od swojej figury. Ale nie jest w stanie wyobrazić sobie tego przy moim wzroście. Patrze na swoje nogi i myślę sobie, że gruba jestem tylko w nogach, uda się obcierają, nachodzą na siebie przy chodzeniu. Mam kupe spodni, ale w żadnych nie wyglądam i nie czuje się dobrze. W każdych wyglądam jak kwadrat. SPodnie są z różnym składem. Też tracę nadzieję, że w końcu będę fajnie wyglądała w spodniach. A już dawno nie jestem grubasem. Nie mam nadwagi, ale cos gdzieś nie styka. Niestety, ale figura jest jaka jest. Chyba zeszłam z tematu.... Ps. dodam, ze nigdy nie wierzyłam w to, że kiedyś będę wyglądać w normie, pokocham swoje ramiona, uwielbiam pokazywać je i plecy. Ale nogi? Porażka... 

Powodzenia. U mnie niemożliwe stało się możliwe.

tez tak miałam i w efekcie dobiłam do 90kilo. Teraz wazę 70 i chyba zawsze mi się wydawało ze wyglądam tak samo jak teraz.