Temat: Problem. Pomożecie?

Witajcie. Mam problem, który od jakiegoś czasu mnie męczy. Proszę o wyrozumiałość i niekrytykowanie mnie. Nikt nie jest idealny.
Jakiś czas temu poznałam chłopaka przez Internet. Po kilku rozmowach wiedziałam, że to ktoś bardzo wyjątkowy. Spotkaliśmy się po tygodniu. Zawiodłam się bo... okazało się że wysłał mi nie swoje zdjęcie, że w rzeczywistości wygląda inaczej. Jest przystojny, nie powiem, że nie, ale bardzo przeszkadza mi jego wzrost- jakieś 160cm. [ ja mam ok. 157cm ]. Po tym dniu chciałam zerwać znajomość, bo po prostu się rozczarowałam. Ale on nie dawał za wygraną. Kiedy ja się nie odzywałam to on pisał do mnie, dzwonił, nie chciał tego kończyć. Po jakimś czasie znowu się "zauroczyłam". Rozmawialiśmy bardzo dużo, praktycznie przez pół dnia. Czy to sms-y, czy gg, czy telefony. 3 tygodnie później znowu się spotkaliśmy. Kilka dni później znowu. I... zostaliśmy parą. On mówił, że jesli przeszkadza mi jego wzrost, to żebym od razu skończyła. Nie chciał, żebym się "zmuszała" do tego związku, mówił że pragnie mojego szczęścia, nawet jeśli bez niego, że zrozumie jeśli odejdę. Wtedy powiedziałam, że dla mnie to nieistotne i kocham go za to jakim jest człowiekiem. Tylko że tak naprawdę ciągle drażnił mnie jego wzrost. Powiecie- błaha sprawa, głupota z mojej strony. Ale to chyba oznaka, że tak naprawdę go nie kocham. Gdybym darzyła go miłością, to nie zwracałbym na to uwagi.
jesteśmy już 3 miesiące, spotykamy się rzadko- raz, czasem dwa na tydzień. Tylko ja nie jestem szczęśliwa. Ciągle czuję taki niepokój, że coś jest nie tak. Że powinnam z nim zerwać, bo chyba go nie kocham. Nie chcę go krzywdzić. Nie chcę się zmuszać.
Ale z drugiej strony jak pomyślę, że mogłabym zerwać z nim wszelkie kontakty, to chce mi się płakać. Nie wyobrażam sobie życia bez niego. Prawdopodobnie dlatego, że potrzebuję przyjaciela. Nie chcę być sama. I to mną kieruje.
Umówiliśmy się, że przyjedzie do mnie za tydzień. Po raz pierwszy pozna moich rodziców, rodzeństwo. A ja? A ja się boję. [ Ja się wstydzę? ] Boję się, co powiedzą rodzice a temat jego wzrostu.
Najbardziej nie chcę wyśmiania. Takie dwa karzełki... Męczy mnie to. Nie wiem już, co robić.
On strasznie mnie kocha, darzy mnie ogromnym uczuciem. Ale nie wiem, czy ja jestem na to gotowa, nie umiem tego odwzajemnić w taki sposób.
Tylko, że on jest kimś wyjątkowym. Jest cudownym człowiekiem, przyjacielem. Z nim się nie nudzę, wspierał mnie w trudnych chwilach kilka tygodni temu. Nie chcę zrywać z nim kontaktów.
Poradzicie mi coś ?

Za wszelkie błędy, powtórzenia, nieskładne zdania przepraszam.