Temat: Wątpliwości

Miałam lekkie wątpliwości chyba na 3 randce, później poszło z górki i już nie miałam i nie mam wątpliwości aż do teraz.

U mnie tak samo, z tą pierwsza randka również ;) wprawdzie jesteśmy że sobą dość krótko, bo trochę ponad dwa lata ale mam nadzieję, że za te kilka/kilkanaście lat będzie wciąż tak samo ;)

Ja to chyba bylam na etapie fajnej zabawy sama ze soba (i oczywiscie z ludzmi poznanymi "po drodze"). Nie chcialam sie wtedy wiazac tak na serio-serio (bylam pare miesiecy po zakonczeniu 4letniego zwiazku - zadnych dram tam nie bylo ani nic, wiec absoultnie nie cierpialam)

Podobal mi sie, widzialam potencjal tego "zwiazku", i owszem, ale zeby stwierdzic wtedy, ze bedziemy razem na dlugie lata? No nie, bo jakos w ogole nie byl mi potrzebny zwiazek wtedy do szczescia.

I pytanie w sumie moim zdaniem jest specyficznie skonstruowane -" ...byłyście pewne swojego partnera ?" Nie wiem czy mozna byc pewnym, tak siebie jak i innych ludzi, generalnie ja nie uzywam w odniesieniu do relacji "zawsze" (bede z Toba, bede Cie kochac itd.),  "nigdy" (Cie nie zostawie, nie bede kochac nikogo innego bardziej niz Ciebie itd.), bo jednak nigdy nie wiadomo w sumie  Pamietam juz kiedys na Vitalii ktos mi zarzucil, ze to takie, podobno, bardzo nie fair wobec mojego faceta i ze ciekawe czy on o tym wie 

Zawsze mialam watpliwosci

nie, nie byłam pewna od razu. natomiast Mój na pierwszej randce mi powiedział, że chciałby taką żonę :P teraz wiem, że to był mój pierwszy facet i może podświadomie broniłam się by od razu poznawać męża teraz mój związek uważam za najlepszą rzecz jaką mam w życiu 

Poznałam go na jakiejś imprezie. Wróciłam do domu i pomimo tego, ze zamieniliśmy może 2 zdania, powiedziałam mamie, ze poznałam dziś mojego meza. Jesteśmy razem 21 lat.

Pewnie, że miałam wątpliwości zwłaszcza, że jak poznałam obecnego partnera to miałam chłopaka, po za tym między mną a moim  tz była odczuwalna różnica wieku i doświadczeń (ja miałam 21 i wchodziłam w dorosłość, on 28 i 10 lat pracy w różnych krajach Europy). Ogólnie nie patrzyłam na niego jak na kogoś z kim mogłabym być w związku. No, ale później jak już byłam singielką, a i znaliśmy się ponad pół roku to dałam nam szansę. I tak już mija nam 8 lat razem ;)

Gdy poznaliśmy się z moim już mężem, to zaangażowałam się w nasz związek ale dopiero po jakimś czasie. Mozna by powiedzieć, że to mój mąż mnie poderwal i jak sam się przyznał od razu mu się spodobałam i czuł, że jestem tą jedyną.

Z tego co pamiętam to nie miałam. Na początku nie do końca mi się podobał wizualnie, w sensie nie było takiego pierwszego "wooooow" jak się poznaliśmy, ale dałam mu szansę i z czasem podobał mi się coraz bardziej, a później już była tylko miłość Po pół roku wspólnego bycia razem wiedziałam, że będzie moim mężem jesteśmy razem prawie 9 lat, ponad 5 po ślubie 

Moim zdaniem cos takiego jak "pewnosc" juz na starcie byłaby wrecz dziwna. Ludzie poznaja sie miesiacami jak nie latami. A i tak potrafia sie nadal zaskoczyc czasem.