Temat: problemy z własną osobą.

Hej! Mam pewien, dla mnie osobiście "duży" problem z własną osobą. Proszę wypowiedzcie się, co sądzicie. Moja wypowiedź jest długa, zawiła, sorry ale trudno było mi to wszystko ująć w jednej wypowiedzi..

Kończę w tym roku 22, i tak naprawdę nie wiem co chcę w życiu robić. Jestem w stałym związku od 4 lat, remontujemy mieszkanie (nie nasze) i będziemy razem mieszkać w miejscowości liczącej ok 20 tys osób (mniej więcej). Zawsze chciałam z nim mieszkać, bo nie mogliśmy razem spać itd, ("teściowa") a mieszkaliśmy dość daleko od siebie- mimo że w tym samym mieście. Było to uciążliwe. Gdy pojawiła się możliwość oczywiście zgodziłam się, a teraz w sumie boję się tego, nie wiem czemu- może tych nagłych zmian.

Przechodząc do głównego problemu, z którym sobie nie radzę.

Dwa lata temu zaczęłam studia- prawo, na pierwszym roku pod koniec zrezygnowałam z nich- w sumie sama nie wiem czemu, było mi ciężko, nie dawałam rady chyba, bardzo dużo nauki było. Przez rok siedziałam w domu, nie mogłam pracy znaleźć, a trochę nawet wołałam z nim siedzieć. Przez ten rok schudłam ok 22 kg, chłopak zabrał mnie na wakacje za granicę. Myślałam nad powrotem na studia- tylko na jakie? Moim marzeniem odkąd pamiętam (w gimnazjum) było prawo.W niepewności czy faktycznie powinnam, wróciłam na ten sam kierunek.  Zostało mi 5 przedmiotów do zaliczenia- przedmiotów brył. I znowu zaczyna się to samo. Załamałam się. nie daję rady. Wiecznie muszę ślęczeć nad książkami. Denerwuje mnie to. Mimo tego, ze chciałabym być wykształcona w tym kierunku, przeraża mnie ogrom nauki i czas jaki muszę temu poświęcić. A chciałabym jeszcze inne rzeczy robić w życiu, jestem młoda i jakoś nie mam czasu się wyszaleć. A do tego muszę dzielić teraz czas pomiędzy remontem.

Pytanie co mam zrobić? ciągnąć naukę tego? zrezygnować znowu?

Nie wiem co mogłabym innego w życiu robić. Myślałam o założeniu własnej firmy- nie wiem jakiej jeszcze. Trudno wgryźć się w tak mały rynek. Może zaczne inne studia? ale jakie? to właśnie te zawsze były moim marzeniem. Oprócz tego lubię gotować, lubiłam zawsze język angielski i nawet dość dobrze go potrafiłam. A może zaczęłabym projektować jakieś reklamy, ogłoszenia itd? Nie wiem. Przez naukę nie miałam jakoś czasu się tym zainteresować.

Zawsze byłam dość zdecydowaną osobą, ale odkąd zrezygnowałam ze studiów dwa lata temu "trochę" się to zmieniło.

Mama mówi, że jak mam się męczyć to mam dać sobie spokój. Iść sobie na łatwiejsze studia, pójść do pracy ( ale gdzie tu mogę pracować? rossmann, biedronka, lidl- to nie moje marzenie). Chłopak doradza abym skończyła studia, tzn wolałby, ale decyzje mam podjąć sama, nie zmusza mnie do niczego.

Nigdy nie przejmowałam się opinią innych. Ale teraz nie mam zamiaru sluchac, że oooo znowu poszła na studia i nie skończyła. I te ciagle pytania i patrzenie rodziny co ja bede robić dalej.

Jestem zagubiona, nieszczęśliwa i nie wiem co mam robić dalej ze swoim życiem. Nie chce go bezsensownie przeżyć, zmarnować.
I to nie jest tak, że jestem bogatą rozkapryszoną 22 latką. Nigdy nam się nie przelewało, wychowywałam się bez ojca, nie utrzymuje z nim kontaktu, studia pomaga mi opłacać w czesci chłopak.

Uważam się za osobę dość inteligentną, mądrą, potrafiącą znaleźć się w towarzystwie, tylko strasznie się pogubiłam w życiu, nie wiem czego chce.

-------------- dodam, ze mam często zajęcia na studiach, co tydzien w sobotę, w razie W na 2gim roku są co tydzień w piątek, sobotę, niedziele- znalezienie pracy w moim miescie graniczy z cudem, a nawet nie wyobrazam sobie pogodzenie pracy z tymi studiami.